de laatste dagen zuid Amerika

Voor FOTO’s zie http://www.mijnalbum.nl/Album=ZAORXVAR 05/01/06 tot 12/08/06
http://www.mijnalbum.nl/Album=HFAPMCOG 20/09/06 tot 30/01/07
http://www.mijnalbum.nl/Album=FFRTAFAN vanaf 30/01/2007

nieuw foto album : vanaf 5-5-2007 http://www.mijnalbum.nl/Album=FEDFHN7N


Our other website ( building the DAF ) :
Onze andere website http://home.hetnet.nl/~f2hjadekoe74/

Mensen die vragen hebben stel deze dan op ons mailadres jadekoe@hetnet.nl
Maar ook een gewone, alledaagse mail uit Nederland, genieten we van.


Vandaag verder richting kust, we wegen zijn allerbelabberdst en het schiet niet erg op. Maar in de loop van de middag eindelijk water, de Pacific, in zicht. Nu nog een plekje. Manta, waar we zijn aanbeland is een grote stad en vanuit hier willen we Daffie verschepen naar het noorden. Zoals al verteld zijn er tussen Colombia en Panama geen wegen en moet er verscheept worden. We hadden al verschillende rederijen aangeschreven en van andere reizigers gehoord dat de kosten rond de 4000 dollar zullen gaan liggen. Maar 1 reder hier in Manta heeft ons een aanbod gedaan van 850 + kosten voor de Bill off Lading ( bewijs welke vracht je aangeboden hebt en eigendomsbewijs ervan voor het ontvangen aan de andere
kant ). Alles bij elkaar rond de 1000 dollar. Daffie is dan 10 dagen onderweg naar Mexico en wij kunnen helaas niet mee varen. Dus zullen wij ons die dagen als echte bag packers gedragen. Guayaquil bezoeken ( met de bus of vliegtuig erheen dus ) en aansluitend van daar uit naar Mexico vliegen. Als Daffie ook is aangekomen rijden we ongeveer 1000 kilometer naar Mexico stad waar we via internet contact hebben gemaakt met een camping waar we Daffie waarschijnlijk kunnen stallen voor een tijdje en dan naar huis komen. Zo dat is voor de toekomst nu nog even verder hier.
We zullen de stad een beetje verkennen en zien uit te zoeken wat we allemaal moeten regelen hier. Als dat gebeurt is willen we nog een 100 zuidelijker rijden om daar een groot natuurpark te bezoeken en een eiland ( genoemd de Galapagos voor de arme mensen ) bezoeken. De echte Galapagos eilanden, erg duur zo’n 1500 dollar pp voor een week !!!! en in die week zit dan ongeveer 2 dagen zwemmen bij, nu vinden wij zwemmen wel leuk maar er 400 dollar voor moeten betalen, dat gaat ons iets te ver. Op het eiland waar we dan heen willen zijn bijna dezelfde dieren te zien die op de Galapagos eilanden te zien zijn dus hebben we besloten dat te doen. Daarnaast is in hetzelfde gebied waar het eiland onder valt een groot lang natuurpark waar ook weer veel dieren leven dus het lijkt ons de moeite waard. Maar eerst even een paar dagen genieten van de betere luchtvochtigheid en alles in Daffie, zeker de bedden goed luchten.
de motor eraf en de stad in, we bekijken de haven en de ingang ervan en zoeken verder uit waar we als eerste over een paar weken heen moeten voor het uitklaren van Daffie. Het ziet er allemaal ingewikkeld uit maar als we straks eenmaal aan de gang gaan zal het wel weer lopen. Daarna het centrum een beetje in en rondgesnuffeld. Het is echt weer een grote stad drukte met het gebruikelijke getoeter en haast, wel weer even wennen. Dan terug naar Daffie en verder aan het werk met schoonmaken en de spullen lekker buiten laten uitwaaien. Alles is muf en vochtig, verschrikkelijk.
Daffie wassen !!!! we halen er wel een 100 kilo opgedroogd blubber vanaf en aan het inde ziet hij er weer fatsoenlijk uit. Zo zou die eventueel verscheept kunnen worden. Maar we weten natuurlijk niet wat we nog krijgen maar als het goed is niet veel regen. In deze hoek valt er bijna niets volgens de bewoners hier. Maar dan is die in ieder geval al klaar, want als die te vies is krijg je in Mexico weer problemen met de invoer. Achter in de middag worden we verrast met een andere reiziger waar we via internet contact mee hebben, deze komen goede dag zeggen en bij kletsen. We hebben elkaar niet meer gesproken sinds Ushuaia. Een gezellige avond. We besluiten samen met hun een stukje verder te rijden en aan het strand een leuk plekje te zoeken morgen. Bij het opstarten van de computer blijkt dat we ergens vandaan een wifi verbinding hebben dus lekker de mail nog even bekijken en het lijkt dat er een mail van de reder is, de boot vertrekt waarschijnlijk niet op 18 maar op 12 juli !!!
Eerst nog wat boodschapjes en de motor er weer op plaatsen dan vertrekken we richting het zuiden. En na 13,5 kilometer…….. nog een reiziger. We stoppen en kletsen wat en besluiten hier te blijven heerlijk aan het strand nog even een paar daagjes genieten. De reizigers die hier al stonden zijn enthousiaste kite surfers en die gaan lekker aan het surfen we zitten wat te genieten van eigenlijk de hele entourage rondom. Heerlijk
Er worden eetstalletjes opgebouwd, ja ’s morgens om 8 uur begint het, voor de dagjes mensen die hier in het weekend komen en langzaam loopt het strand vol. Groepen met giechelende meiden tot familie’s met kleine kinderen erg gezellig. In de loop van de middag komen er meerdere walvissen voorbij gezwommen, we hopen dat we er nog veel gaan zien bij Peurto Lopez. Daar komen de walvissen vanaf Antartica samen om te paren, dus ….. super, nog een keer die grote dieren zien. De kite surfer waar we samen mee staan heeft nog bijna een “aanvaring”met zo’n beest, leg dat de verzekering eens uit, surfbord gebroken wegens aanvaring met walvis, hihi. Vanavond gaan we met zijn allen uit eten, nee niet bij de eetstalletje die hier opgebouwd worden maar iets verderop in een gewoon restaurant en morgen ………….. we weten het nog niet. Maar het tenminste een erg relaxte dag.
We gaan dan richting Puerto Lopez voor Isla la Plata te bezoeken. We toeren eerst het dorpje door om een plekje te zoeken en dat vinden we helemaal aan het eind van de weg. Zo op het strand. Dan terug om een tour buro te zoeken voor een boottocht. We spreken iemand aan en die doet ons direct een goed aanbod. We rijden achter hem aan het “centrum” in. Nu nog even de puntjes op de I, wat zit er precies in het aanbod en dat staat ons zeker aan. Maar nu Daffie nog veilig, we spreken af dat hij voor het kantoor op de straat mag staan zodat zij hem in de gaten kunnen houden de hele dag. Alles goed afgesproken en de ingangskaartjes voor het Nationaal Park, waar het eiland onder valt, gekocht. Weer een afzetterij, 4x de prijs van Ecuadorianen. Echt balen zoiets. Maar het ticket is dan wel 5 dagen geldig want in het park is nog meer te zien aan land dan wel. We toeren terug naar ons plekje, krijgen nog controle van de haven politie maar we kunnen gewoon blijven staan.
Om 9 uur bij het boekingsbureau, nog even wachten, de parkranger komt ons zo halen. Inderdaad om 9.30!!! komt die en we wandelen richting de “haven”. Hier schoenen uit en door het water heen waden naar de boot. Geen pier aanwezig dus. Maar we vertrekken, 10 mensen in de boot terwijl er 16 maximaal in mogen dus lekker de ruimte. We hebben ruw water en de motoren hebben regelmatig geen grip in het water, allemaal naar achteren om daar meer gewicht te hebben !!!!een trip van 1,5 uur en dan even kijken of we al walvissen zien, een paar maar erg ver weg dus gaan we eerst verder naar het eiland, hier ook weer waden door het water om aan land te komen, de wandelschoenen aan en aan de loop nadat we een snack hebben gehad. Het is een wandeling van 3,5 uur bultje op en bultje af, gelukkig geen volop zon anders hadden we het echt niet uitgehouden. Maar wat we zien is prachtig, blue foot boobies, geen idee hoe die vogels heten in het Nederlands en Nasca Boobies, fregat vogels aan de paringsdans en zelf een broedende albatros. Helaas de red foot boobie niet. Terug richting boot. We krijgen een uitgebreide lunch, verschillende broodjes, fruit. Dan het volgende evenement, snorkelen. We hadden ons er niet veel van voorgesteld maar mensen wat een sensatie. Scholen met prachtig gekleurde vissen komen voorbij, prachtige koralen en wat er zoal te zien is onder water. Even een heisa met omkleden op de boot en dan op walvis “jacht”. En daar hebben we ook weer een grote sensatie, verschillende keren een bultrugwalvis een grote sprong zien maken vlak bij de boot, gigantisch !! maar aan alles komt een eind en om 18,30 uur varen we de haven van Lopez weer binnen. We wandelen richting Daffie en die staat pontifikaal compleet op ons te wachten. We laten de mensen die de hele dag hebben opgepast Daffie aan de binnenkant zien en ze slaan stijl achterover, een compleet huis !!! jeetje. Dan lekker terug naar ons plekje, een gebakken eitje en dan douchen. Om 22 uur duiken we voldaan ons bedje in.
Vandaag een ander gedeelte van het park. Volgens de boeken zouden de bewoners er daar nog bij moeten lopen als indianen, maar dat valt tegen. Ze zijn helemaal geciviliseerd zoals we dat maar noemen. Maar we mogen in het dorpje overnachten en besluiten we de wandelschoenen maar weer aan te trekken en een flinke wandeling te maken naar o.a. een lagune waar zwavelwater uit de vulkaan komt. De zon is er vandaag volop en het is zweten geblazen. Maar ze hebben ons gezegd, zwempakken mee en lekker zwemmen in de lagune. Na een wandeling waar we weer verschillende vogels hebben gespot komen we aan bij de lagune, wat een lucht !!! niet een beetje zwavel maar een heleboel zwavel, het gaat ons te ver, het enigste is dat we even pootje baden. Dan rustig aan verder en komen we weer in het dorpje uit. We nemen een “terrasje”, een koel biertje en komen bij van de hitte. Intussen komen er verschillende wagens langs die van alles verkopen, van schepijs tot de groenteboer waar we een lekker verse ananas kopen en die oppeuzelen. Dan nog even onderuit en de dag…………. alweer voorbij.
En alweer een andere plek van het park, aan de Pacific. We zijn er vroeg bij, en we hebben de P helemaal alleen, we hopen ergens dat het zo blijft. Alweer de wandelschoenen aan en aan de wandel. Een uitzichtpunt, natuurlijk weer zoals gebruikelijk op het hoogste punt, maar de moeite waard. Dan verder, als we mazzel hebben kunnen we zee schildpadden zien. De tijd was wel niet helemaal de juiste maar we zouden geluk kunnen hebben. Maar helaas, het hele strand afgezocht, zelfs geen sporen van schildpadden.
Terug richting Daffie en de P staat vol, brommers, taxi’s, bussen en ga zo maar door. Het blijkt dat we niet hier mogen blijven staan maar voor bij een privé huis. De plek daar is echt 10x niets dus toeren we een stukje terug naar een strand wat we op de heen weg al gezien hadden. Even een probleem om Daffie een beetje recht te krijgen maar met wat stenen lukt het. Lekker toch een privé strand.
rustig terug naar Manta, we willen de resterende tijd die we hebben daar door brengen. We hadden eigenlijk nog een klein stukje naar het noorden gewild maar kwa tijd lukt dat waarschijnlijk gewoon niet meer. De wegen zijn ontzettend slecht. Dus moeten we ons de komende week hier vermaken. Nog even wat boodschapjes en internet, misschien weer mail van de reder maar helaas in de hele plaats geen verbinding vandaag !! moet kunnen hier in zuid Amerika toch ? Dus ook voor mijn broer nog geen felicitatie mail voor zijn verjaardag. Dan maar richting het strand en de bouwers staan er nog, het grondstuk is intussen verhoogd en als alles goed gaat komen morgen de gaten voor de watertank en de septictank erin. De offerte voor het metselen van deze tanks komt even 3000 dollar hoger uit als afgesproken in eerste instantie !!!
we beginnen langzamerhand met de nodige lijstjes te maken, wat moet er in de tas voor de 10 dagen als Daffie onderweg is, een lijst voor wat er mee moet naar Nederland en ook eentje voor de terugweg naar Mexico en ga zo maar door. Aan de andere kant krijgen we een gevoel van weemoed, we gaan zuid Amerika verlaten, een continent, die zeker ook voor camperaars, erg de moeite waard is en goed te bereizen valt met de juiste informatie. Maar niet getreurd, er ligt nog veel op ons te wachten in het noorden.
We slapen uit en drinken zoals gebruikelijk de koffie lekker in het zonnetje. Dan wat klusjes, ik ruim vast verschillende dingen op, maak wat kistjes schoon en Johan kijkt weer eens naar de accu’s. deze beginnen toch langzamerhand wat slechter te worden. Je hoort het als Daffie ’s morgens gestart wordt dat die wat minder power heeft en de huishoudaccu’s, daar moet er iedere keer 1 van bij gevuld worden met water dus die heeft op een of andere manier meer te lijden / te lijden gehad dan de 2e accu. Maar we hopen dat ze het allemaal vol houden tot noord Amerika, daar zijn accu’s een stuk goedkoper dan hier in het zuiden. Maar laten we niet klagen, ze zitten er nu al ruim 3 jaar in en dan met het intensieve gebruik.
Strand dagen en lekker prutsen, een wasje en ga zo maar door. De buurtjes bijstaan met het bouwen van het huis, hier en daar worden ze aangezien voor loco gringo’s, idiote Amerikanen, en willen ze hun een poot uitdraaien net zoals ze bij die loco gringo’s gewend zijn. En in Manta bij de reder geweest, even schrikken !!!! …… ze hebben de prijs meer als verdubbeld. Maar we hebben de mails bij ons waar de afspraken gemaakt zijn en laten ze de prijsverhoging zitten gelukkig. Daarnaast krijgen we te horen dat het mogelijk is dat het schip op de 10e al arriveert. Jeetje het wordt steeds vroeger, terug naar het strand.
Johan krijgt van de buurman een accutester om die eens goed na te kijken en het blijkt dat van de 2 startaccu’s van 1 accu 1 cel helemaal niets meer doet. Daarom hoort het met het starten ’s morgens niet helemaal goed aan. De ellende is alleen dat er een oplossing moet komen voor de boot. Het is allemaal al een beetje vreemd met het starten van de Daf en als ze dan ook nog een paar keer moeten starten is het natuurlijk mis. Even denken……………
We hopen dat mijn broer Dick zijn verjaardags email heeft ontvangen, anders bij deze nog van harte gefeliciteerd.
We hebben besloten naar de camping te gaan, als het inderdaad de 10e wordt moeten we wel klaar zijn. Na de koffie, samen met de buurtjes maken we een vertaling van de start instructies voor de Daf, in het engels en in het Spaans. We hopen maar dat het goed gaat. We kunnen Daffie namelijk niet zelf de boot op en af rijden. Maar eerst een wasgelegenheid, Daffie is weer vies en we willen de onderkant ook schoon hebben zodat Johan gemakkelijker kan doorsmeren. We hebben de motor er maar niet opgezet dus in colonne rijden we Manta in. Een wasstraat is vlot gevonden en Daffie staat er na een uurtje weer stralend bij. Dan verder naar het tankstation en mudje vol maken die hap voor $ 1,03 per gallon. ( in Mexico het dubbele ). Op de camping gaan we aan het stroom ( 110 volt, gelukkig in Peru al een omvormer gekocht naar 220 V) en willen de huishoudaccu’s goed doorladen. En dan een van de goede huishoudaccu’s wisselen met de kapotte startaccu zodat er geen startprobleem kan komen na de 10 dagen vaart. Johan smeert door en ik ga met veel genoegen in het zwembad liggen even genieten van deze luxe.
Aan het werk, een flinke was met het handje, veel kleine dingen en hier kost de was 1 dollar per wasstuk. Dus dat zou een dure boel worden. Daarna wat boodschapjes en de computer bijwerken. We hebben regelmatig een illegale Wifi verbinding ergens hier uit de buurt en daar maken we met genoegen dan ook gebruik van. Dit laatste verhaal zuid Amerika afmaken en dan de foto’s plaatsen. Daarnaast is het gemakkelijk want we moeten een deze dagen een kopie van de bill off lading per email krijgen ter goedkeuring en hoeven we dus niet ieder keer de stad in voor de mail. Dan vast beginnen met het inpakken van de rugtassen voor de 10 dagen back packen en zo vliegen de laatste dagen in zuid Amerika snel voorbij.