wat een ervaringen

Voor FOTO’s zie http://www.mijnalbum.nl/Album=ZAORXVAR 05/01/06 tot 12/08/06
http://www.mijnalbum.nl/Album=HFAPMCOG 20/09/06 tot 30/01/07


nieuw fotoalbum :
http://www.mijnalbum.nl/Album=FFRTAFAN vanaf 30/01/2007

Our other website ( building the DAF ) :
Onze andere website http://home.hetnet.nl/~f2hjadekoe74/

Mensen die vragen hebben stel deze dan op ons mailadres jadekoe@hetnet.nl
Maar ook een gewone, alledaagse mail uit Nederland, genieten we van.

We toeren verder richting het noorden. Het landschap is anders dan in Argentinië en Chili. De hoogvlaktes worden hier bewoond. Overal staan kleine adobe hutjes waar de mensen leven met hun lama’s. leuk om te rijden maar moeilijk een plekje te vinden om te overnachten. Bij een stuwdam en een verlaten gehuchtje vinden we toch een leuke plek en houden het voor gezien vandaag. Maar ’s avonds blijkt het toch niet zo uitgestorven te zijn. We horen elke keer een flinke tik tegen de unit, eerst denken we dat het harde vruchtjes zijn die uit de boom vallen en verzetten we Daffie een paar meter. Maar na een paar super harde knallen hebben we het vermoeden dat we met stenen bekogeld worden. We schieten naar buiten mar in het pikke donker met een zaklamp zie je toch niet veel. We besluiten Daffie ergens anders neer te zetten. En duiken dan maar het bed in, nog steeds niet gelovend dat we met stenen bekogeld zijn.
Bij controle de volgende ochtend blijkt dat we inderdaad stenen hebben ontvangen, dat verwacht je in Marokko maar niet in zuid Amerika. De unit heeft verschillende beschadigingen en zelfs 1 gat, dus dwars door de buitenwand heen, je ziet de isolatie. Het is jammer voor Bolivia, onze ervaringen waren toch al niet helemaal super maar dit is wel erg jammer.
We rijden verder richting La Paz, het gaat sneller als verwacht, om 14 uur besluiten we om door te rijden, het zal wel weer zoeken worden maar we hebben nog de tijd. Maar wat een ellende weer, geen bewegwijzering, de GPS die maar 2 wegen erop heeft staan en een kaart die ook niet klopt. Alleen GPS coördinaten. Als jullie dan ook nog weten dan het hoogte verschil in La Paz 1000 meter, ja 1 kilometer is…… maar na veel vragen en gelukkig niet zoveel verkeerd gereden dat we in het centrum terecht zijn gekomen, vinden we het hotel die ook kampeergelegenheid aanbied. De weg erheen is achteraf best mooi, je rijd op een hoogte van 4000 meter en slingert dan met haarspeldbochten naar 3000 meter, echt een kom in waar dan het centrum van La Paz is. Van daaruit dan weer 350 meter, haarspeldbochten, omhoog om in de wijk uit te komen waar dit hotel ligt. Maar intussen is het wel 17 uur geworden. We drinken een slok en dan arriveert een ander stel met een landrover. Aan de klets, ook maar samen een hapje gegeten in het hotel en voor dat we het weten is het allang bedtijd.
Na een lekkere nacht op weg. We willen La Paz gaan bekijken. Samen met de Duitsers ( landrover ) nemen we een taxi richting het centrum. Dan gaan we ieder zijn kant op. We slenteren door de steegjes, van kopersmid tot kapper van souvenirwinkel tot slager alles maar dan ook alles is te koop. Bij de kappers, ongeveer 20 zaakjes op de rij, kunnen we ons weer eens laten knippen en voor 10 bolivianos ( 1 euro pp ) hebben we allebeide weer een nette kop. Om 14.30 uur hebben het wel een beetje gehad je slentert maar op en neer en besluiten als afsluiter van de dag de toeristen rond tour met een bus te maken. Hier krijgen we het aanbod om niet 1 maar 2 toeren te maken voor 5 euro. Dus dat doen we. We zien veel verschillende dingen, mooie pleinen, het regeringsgebouw daarnaast Valle de la Luna, ja alweer een. Hiervan hebben we er al 4 gezien maar dan in verschillende landen, maar altijd weer mooi. Een uitzichtpunt op 3700 meter is zeker de moeite waard de stad is echt iets onvoorstelbaars. Een paar wolkenkrabbers in het centrum en dan de bergen op allemaal huisjes en hutjes. Het is hier ook net omgekeerd, hoe lager je woont hoe rijker je bent.
Nog even wat boodschapjes en dan richting camping. We zitten net, komen de Duitsers er ook weer aan. Intussen is het Nederlandse stel met de 4 kinderen ook hier opgedoken en de ervaringen worden uitgewisseld. Dus het is een gezellige boel op P wat camping wordt genoemd. We nemen een duik in het zwembad !!!!! en een lekker douche er achteraan. Dan natuurlijk weer aan de klets en een beetje donderjagen met de 4 Nederlandse kinderen.
’s morgens een beetje hangen en kletsen maar daarna aan het werk. Het gat wordt dicht geplamuurd, intussen hebben we ook enkele pompnagels die eruit zijn gerammeld op de pistes en van dat soort dingen. Intussen staat de parkeerplaats bijna vol, een Duitse Hymer die we al verschillende keren hebben ontmoet komt de P oprijden en nog een overlander met een mercedes. De P staat vol en vol is vol als er nog iemand arriveert heeft die gewoon pech en moet maar zien waar die een P te pakken krijgt is La Paz.
Vanavond een Pena, folkloristische avond. Om 20 uur begint het dus lekker douchen en opgefrist op weg met de taxi. Ja die dingen kosten hier nagenoeg geen drol daarnaast is er geen enkele mogelijkheid om een eigen auto te parkeren in de stad.
Het is een prachtige avond, veel kleurige kostuums en folklore muziek, ja echte panfluit muziek, prachtig we hebben genoten onder het genot van een stuk lama vlees van de gril.
Maar aan alles komt een eind en op maandag 22 april vertrekken we weer uit La Paz. Eerst de bult weer op, van 3300 meter naar 4050 meter en dan de stad nog door. Jeetje wat een drukte en getoeter, Johan doet lekker meer met de 3 toon hoorn uit Egypte en iedereen schrikt er lekker van. Maar na 2 uur hebben we de grootste drukte gehad en gaan we richting de grens van Bolivia en Peru. We gaan richting Titicaca meer. Volgens ons het hoogst gelegen zoet water meer van de wereld. Het is prachtig rijden langs het meer op. Maar we weten dat ons nog iets te wachten staat. Er is geen brug over een kanaal van het meer, daar moeten we overgezet worden met een ponton. Jakkies. We komen aan de oever en het onderhandelen begint weer. Het duurt even voordat we de prijs krijgen die we betalen willen maar dan wordt het ponton ervoor geduwd. Daffie erop en het ding wiebelt al verschrikkelijk. Er wordt afgeduwd en dan naar voren gerend om de buitenboord motor ( 40 PK ) aan te strekken, maar nee he….. hij start niet en we dobberen rond, een compleet ponton met Daffie en wij erop. Johan moet de gereedschapkist te voorschijn halen voor de reparatie en dat kost de schipper dus lekker weer 10 bolivianos. Maar uiteindelijk loopt de motor en gaan we richting overkant. De golven komen dwars op het ponton en het schommelt !!! ik ben nog niet echt bang geweest maar ik zag Daffie al op de kop in het titicaca meer liggen. Als ik niet net naar de wc was geweest had ik 7 kleuren …….. ben nog nooit zo blij geweest om weer vaste bodem onder de wieltjes te zien. Jeetje wat een ervaring. Aansluitend nog een mooi stukje weg met prachtige uitzichten als goed makertje.
Net voor de grens, in het laatste dorpje vinden we een plekje bij een hotel waar we in de “tuin” mogen overnachten voor 2 euro, niet gek dachten we. Nog even het dorpje in, kijken of we een internet cafe kunnen vinden, we hebben namelijk van Rob een sms ontvangen dat er in Chili een aardbeving is geweest en kunnen we hem vertellen dat we gelukkig niet in de buurt waren. Een mooie fleece trui voor mij gekocht, mijn andere begint echt te slijten. We vinden een mooie voor wel 6,5 euro, deze kan zelfs aan beide kanten gedragen worden. Poeoeoe wat een dag.
we vertrekken weer nadat we alle verse levensmiddelen verstopt hebben voor de gebruikelijke controle, en gaan richting grens. We hebben veel verhalen gehoord dat het erg vervelend kan zijn maar het valt ons allemaal erg mee. Bolivia waren we binnen 10 minuten uit en de Peruaanse grens, eerst de immigration, 5 minuten en de douane voor Daffie en de Yamaha 15 minuten, allemaal vriendelijk en behulpzaam. 1 douane ambtenaar kende zelfs Johan Cruif nog. Alleen de laatste controle, politie was iets brutaler en vroegen om geld. Duidelijk nee gezegd en wegwezen !!!! onderweg nog 2 controles maar allemaal correct. We hebben namelijk al uit onze reisinfo een telefoon nummer van de toeristen politie, die spreekt engels en is behulpzaam bij problemen met de gewone politie.
In Puno opzoek naar een overnachting plek, we hebben van andere reizigers een hotel opgekregen, een 5 sterren hotel !! daar zou je dan voor 20 US dollar in de tuin mogen staan. Maar knieperig als we zijn vinden we dat aan de dure kant en proberen bij een ander hotel, het Sonesta, ook niet een van de goedkoopste in europa en hier al helemaal niet. Na even heen en weer bellen krijgen we fiat voor de parkeerplaats, die lijkt, zeker voor deze regionen, op een prachtige tuin, nog veel mooier dan die van gisterenavond. En dan voor 10 US dollar. Nu opzoek voor info voor een boottoer over het titicaca meer met zijn drijvende riet eilanden waar mensen op wonen. Nu daar kan de receptie ons ook mee helpen, we kunnen om 16 uur mee, geregeld door hun. Nu, gemakkelijker en sneller kan het niet.
Wat een prachtig uitje is het, wonderbaarlijk hoe de mensen daar vroeger leefden en mooie huisjes en boten worden gemaakt van het titicaca riet.

We gaan verder, richting Cusco. Een grote stad waar een Nederlandse camping is. Super en zeer waarschijnlijk met WiFi dus helemaal gemakkelijk. We moeten namelijk het internet eens goed gebruiken voor oa de bootovertocht naar midden amerika. Maar eerst een flink stuk op de teller zetten, het is 400 kilometer. Maar Daffie brengt er ons weer. Gelukkig hebben van een andere reiziger een GPS track gekregen anders was het weer gigantisch zoeken geweest in dit labyrint. We moeten, omdat we groot zijn een buiten om toer rijden, 1 keertje hebben we weer een bord met verboden voor vrachtwagens moeten negeren. Maar het is heerlijk rijden met een track. Hier ontmoeten we de Nederlanders met de 4 kinderen ook weer en we instaleren ons. We zijn een beetje duf van de rit. van 8 tot 16.30 uur. Maar wel een mooie rit. de Nederlanders die eigenlijk de camping runnen zijn op dit moment in Nederland en ze worden waargenomen door andere Nederlanders. Echter weten die niets van de plaats maar hebben van de eigenaren een goede flyer gekregen met alle info die we zo in eerste instantie nodig hebben. Van het echtpaar met de 4 kinderen krijgen we te horen dat we met de neus in de boter vallen. Alle Nederlanders aanwezig op de camping zijn van harte uitgenodigd door de Nederlandse ambassade om koninginnedag te komen vieren morgen avond. Wel iets te vroeg maar toch een leuk feestje, nooit weg.
opstaan met stralende zon. Er vetrekken een paar overlanders en we verzetten Daffie naar een beter plekje. We wisselen weer wat info uit en we krijgen een paar adressen in Lima, de hoofdstad van Peru. En nog iets noordelijker. Kunnen we goed gebruiken. Johan gaat met de startmotor aan de gang, als het koud is gewest ’s nachts dan wiel deze niet in de starterkrans grijpen. Zeer waarschijnlijk oud vet/olie. Gelukkig staat er een Amerikaan ( met pech en dus zeker nog een week ) die technisch goed onderlegd is en hulp aanbied. Maar voordat ze goed en wel aan de gang gaan begint het te regenen en aansluitend te hagelen.