verscheping achter de rug

Voor FOTO’s zie http://www.mijnalbum.nl/Album=ZAORXVAR 05/01/06 tot 12/08/06
http://www.mijnalbum.nl/Album=HFAPMCOG 20/09/06 tot 30/01/07
http://www.mijnalbum.nl/Album=FFRTAFAN vanaf 30/01/2007

nieuw foto album : vanaf 5-5-2007 http://www.mijnalbum.nl/Album=FEDFHN7N


Our other website ( building the DAF ) :
Onze andere website http://home.hetnet.nl/~f2hjadekoe74/

Mensen die vragen hebben stel deze dan op ons mailadres jadekoe@hetnet.nl
Maar ook een gewone, alledaagse mail uit Nederland, genieten we van.

Vandaag te horen gekregen dat het toch niet de 10e wordt voor verschepen, maar nu weer de 14e. je wordt er een beetje Gallisch van. Maar we klungelen wat aan en in de loop van de ochtend komt er nog een reiziger aan die met dezelfde boot verscheept en die hebben de 12e als datum doorgekregen. Zuid amerikaans ???? laten we het daar maar op houden.
Gisteren avond laat is er nog een reiziger aangekomen voor verscheping en die hadden doorgekregen dat het morgen, de 11e, al zover is. Deze moeten zich morgen om 8.30 uur melden bij het kantoor. Maar in de loop van de ochtend komen ze terug, het schip komt donderdag rond 18 uur aan en dan moeten de auto’s in de haven staan. Dus morgen ochtend aan het werk met de papieren massa. Dus echt de laatste dingetjes doen zoals de koelkast schoonmaken en zo.
De 2 andere reizigers, waarmee we dus samen staan, verschepen van hier naar Panama dus 1,5 tot 2 dagen is hun auto aan de andere kant. Vanavond een gezamenlijke BBQ en dan voorlopig de laatste nacht in Daffie, snik snik snik. We vinden het eigenlijk gewoon eng om hem zo te laten gaan, je het niets meer in de hand en dan maar duimen dat alles goed gaat.
Vanochtend een telefoontje van de reder, het wordt weer een dag later, we worden er gallisch van, iedere keer andere dagen en tijden. Maar we zijn nu wel helemaal klaar en dus weinig meer te doen. Zelfs het gereedschap staat onder het bed en die kast is op een geheime, bijna niet te vinden manier op slot gemaakt. Dus duimen draaien en kletsen, een duik in het zwembad en dergelijke. De verse levensmiddelen zijn op en de koelkast verder leeg, wat eten nu vanavond. We besluiten maar eens duur te doen en uit eten te gaan.
Daffie moet vandaag de haven in, er is geen douane in het weekend om alles paperassen te regelen. We krijgen intussen te horen dat het zaterdag ochtend wordt dat de boot aankomt. Maar we zijn blij dat er eindelijk wat te doen valt. Maar wat een geheisa weer, de grenzen gaan gemakkelijk en het is eigenlijk gewoon een grens. Om 9 uur beginnen we en zijn uiteindelijk om 15 uur klaar, we wandelen dan de haven uit. Intussen is de tijd alweer veranderd en wordt het 18 uur zaterdag. Het is een papieren massa die maar heen en weer gaat en uiteindelijk houden we 1 formuliertje over, de DAF is uitgevoerd. En staat op een bewaakt terrein op het haven terrein. ’s Avonds worden we gebeld door de reder………. En raad eens, het wordt weer later. Maar de goede man heeft wel geregeld dat we Daffie zelf op de boot mogen rijden. Het zal wel veel tijd kosten en omdat het nu weer later wordt in, waarschijnlijk de nacht zijn, maar dan weten we wel zeker dat daffie aan boord is en dat dat goed gegaan is.
Na de eerste nacht hotel gaan we in de loop van de ochtend Manta in, er moet een vervoer geregeld worden van Manta naar Guiyaquil en aansluitend een vlucht naar Mexico stad. We vinden eer busonderneming met redelijk luxe bussen met airco en zo. Dus boeken we een enkeltje Guiayaquil. 200 kilometer, een 3 tot 4 uur rit voor $ 5.- per persoon !!! onvoorstelbaar. Dan verder, we proberen bij een reisburo een vlucht te krijgen maar deze is erg duur vinden we. Dus een internet café met een snelle verbinding zoeken en op zoek naar een vlucht naar Mexico. De ellende is alleen, de goedkopere vluchten zijn dus zuid Amerikaanse maatschappijen en zijn de websites in het Spaans, maar het lukt en we hebben een vlucht met e-ticket te pakken gekregen voor een prijs die ons aanstaat. Allemaal klaar voor de middag !!! super gegaan. We trakteren ons op een bord met garnalen en tevreden gaan we terug naar het hotel. Even pauze en dan om 20 uur richting haven om Daffie op de boot te rijden in de loop van de avond / nacht. ( hopen we en niet weer een dagje later ).
Dit was de 2e dag zonder Daffie.
Gisteren avond om 20.30 de haven in en we worden bij het bewaakte terrein tegen gehouden, we mogen er niet in !!!!!. Nu hebben we ’s middags nog een half uur met een hoge pief staan praten en we weten toevallig zijn naam nog. Dus we noemen die naam en zeggen dat hij goedkeuring heeft gegeven. Er wordt gebeld en met vele excuses worden we vriendelijk toegelaten. De andere reizigers komen een half uurtje later en hoe ze ook praten, ze komen er niet in. Achteraf horen we dat we speciale vrienden met Dhr. Eduardo blijken te zijn ???? en daarom wel toegelaten. Het lange wachten begint, we worden gewaarschuwd dat het wel 5 of 6 uur morgen ochtend kan worden. Maar om 22.30 komen de andere reizigers er toch ook aan, ze zijn gebeld dat ze moeten komen omdat we er zo op moeten rijden.!!! En inderdaad, een kwartiertje later krijgen we het seintje, rijden met die hap. Jeetje wat een schip, op de heen weg naar zuid Amerika met verschepen hadden we een groot schip maar deze slaat echt alles. We worden door Alfred, een Phillepijn, van harte welkom geheten en de Daf wordt op zijn plekje gedirigeerd. Er worden aanwijzingen gegeven dat die met 8 banden verankerd moet worden. We kletsen nog een beetje met de bemanning en drukken hun op het hart goed op te passen en Daffie pas in Mexico eruit te zetten.
Dan terug naar de ingang van de haven en we nemen de bill off Lading in ontvangst. Pfoeoe, gehad, Daffie kan op weg. Terug in het hotel nemen we nog een biertje en duiken om 1 uur het bed in.
De volgende ochtend opstaan ontbijten, we controleren of het schip al weg is maar nee hoor, deze ligt nog netjes op zijn plek, nog even rond hangen in het hotel, dan op naar de bus. Om 11.35 uur rijden we!! Bijna op tijd zowaar. We rijden toevallig weer langs de haven en het schip ligt er nog steeds !!! jekkie, we hopen dat Daffie er niet vanaf is gereden voor een of andere reden. Een lange zit in de bus, maar we worden onderhouden met een moord en doodslag filmpje in het Spaans. Om 15.30 rijden we de bus terminal op en zijn we in Guayaquil. Een taxi en op naar het centrum waar ik verschillende hotelletjes heb uitgezocht. Maar de eerste is al raak, een super kamer ( lijkt een beetje op een suite ) en dat voor 30 dollar incl. ontbijt. We instaleren ons en we sluiten de computer aan, even hebben we ergens vandaan verbinding maar na 1 minuut is het gebeurt, verbinding weer weg, helaas.
Nu morgen moeten we toch maar naar het internet café. We zijn allebei een beetje gaar en besluiten het voor vandaag voor gezien te houden, een lekkere douche en dan in het zitje onderuit en de finale van de copa americana, voetbal van heel Amerika, tussen Argentinië en Brazilië bekijken. Na dit op zoek naar een leuk restaurantje en even in de buurt rondsnuffelen. De 3e dag zonder Daffie ook voorbij. Als we ’s avonds de computer nog een keertje opstarten blijkt dat we wifi verbinding hebben en nog even de mail gekeken en naar hotelletjes in Mexico stad. Een leuke engels talige film op de tv en voor dat we het weten is het al 24 uur.
lekker uitslapen en dan het ontbijt. Wat een ………. 1 kop koffie, 2 oude broodjes en jam das alles !!!! nu, de koffie gedronken en ieder een half broodje, we kijken straks in de stad wel. We wandelen richting de Rio Guayaquil met zijn oever promenade en sjouwen zo wat kilometers weg. Lunchen in een van de grote hoofdstraten en komen uiteindelijk om 16 uur weer bij het hotel uit. Nog even wat drinken kopen ( ja we blijven knieperig, we laten de koelkast op de kamer lekker dicht ) en dan op de kamer lekker douchen. Wat een benauwde hitte hier in de stad. Manta was warm maar daar had je altijd wel een frisse zee wind maar hier nada, njente zoals ze dat hier zeggen.

na het super ontbijt wandelen we weer de nodige kilometertjes en vroeg in de middag hebben we alles wat we wilden zien gezien. Terug naar het hotel, 2 t shirtjes wassen en een filmpje. ’s Avonds nog even de stad in voor een hapje eten en is de 5e dag zonder Daffie alweer voorbij.
Na het uitslapen, wel tot 8 uur, en het “ontbijt” pakken langzaam de bullen bij elkaar. Het afrekenen gaat wat moeizaam en je wordt er niet goed van hoe wantrouwend ze zijn. Alles wordt nagekeken en nageteld, je voelt je bijna een misdadiger. Dan moet er op de oude manier met de credit kaart betaald worden en er wordt zelfs gebeld naar een of andere instantie of de kaart wel geldig / kredietwaardig is. We ergeren ons er best wel aan. Een half uurtje later zijn we klaar !!!!! Maar ja we gaan eindelijk op weg richting vliegveld Guayaquil. Hier nemen we een lekker ontbijt, croissantje met kaas en een lekkere kop koffie. Dan zijn we benieuwd hoe het gaat met het e-ticket, de eerste keer dat we daarmee werken. Maar alles gaat soepeltjes en voor we het weten kunnen we de douane door. Natuurlijk weer de nodige controles en Johan moet zijn riem ook weer uit zijn broek halen. Maar in de loop van de middag zitten we in de lucht met een vliegmaatschappij waar we nog nooit van gehoord hebben, Taca / Lacsa. Maar het is een nagenoeg nieuwe Airbus 320 en de verzorging is super. Dus niet te klagen. Achter in de middag komen we in Costa Rica aan waar we moeten overstappen naar Mexico City. Wat een chaos, althans daar lijkt het erg op maar al met al gaat alles goed en zitten we begin van de avond weer in de lucht, weer met Taca / Lacsa. Precies op tijd komen we in Mexico stad aan, 22.20 uur. De douane gaat super snel, zonder probleem een stempel in de paspoorten en dan maar opzoek naar een taxi. Hier hebben ze een speciaal systeem, vanaf het vliegveld mogen alleen taxi’s met een vliegtuigje erop vertrekken en die zijn aso duur. Eerst moet je een bonnetje kopen naar een bepaalde regio en dan pas kun je instappen. We hebben van een Arubaan die naast ons zat in het vliegtuig een adres van een goed en betaalbaar hotel gekregen, Hotel Astor, een 4 sterren hotel !!! ( en dat voor ons ) voor 40 dollar per nacht. En het inderdaad de moeite waard, een goede kamer, lekker schoon en met airco, een kingsize bed van 2X 2 meter. We weten niet wat we met deze ruimte moeten doen, we hebben voor de gein een tijdje overdwars erop gelegen. De 6e dag zonder Daffie.
Vandaag de stad in, we kunnen nergens een goede plattegrond krijgen dus het gaat lastig. We hopen de toeristen bus te pakken te krijgen maar als we zien wat voor een rij ervoor staat haken we af. Geen zin om eerst een uur in de rij te staan dus wandelen we zelf zo maar een beetje ( met de plattegrond die we uit het telefoonboek hebben gejat op de hotel kamer ) en komen achter in de middag voldaan terug. Veel gezien en gelopen en dat was voor ons voldoende, we zijn de grote steden eigenlijk een beetje zat, de drukte lawaai uitlaatgassen enz. dus duiken we het internet op om een vlucht naar Mazatlan te boeken. Schrikken !!!! wat een prijzen voor een vlucht van 1,5 uur. Zoeken en zoeken en uiteindelijk vinden we bij Mexicana een aanbieding die ons aanstaat en hup, weer een e-ticket te pakken voor morgen middag. Verder lekker onderuit en genieten van de luxe van de kamer met intenet. Nog een tijdje gezocht op het net naar een kamer in Mazatlan maar volgens het internet zit alles vol, hoog seizoen !! de 7e dag zonder Daffie.
Vrijdag 20 juli, vannacht ( 2.45 uur ) een sms van Marian en Martin, gefeliciteerd met jullie huwelijksdag !!! wel erg vroeg maar ontzettend leuk dat de mensen zo ver weg er toch aan denken. We draaien ons daarna lekker om en slapen lekker uit naar ons idee. Rond 8.30 aan het ontbijt, daarna de tas maar weer eens pakken, een taxi te pakken zien te krijgen in de ochtendspits in Mexico stad en op naar het vliegveld. Gelukkig geen file onze kant op maar de stad in staat het helemaal vast. Op zoek naar Mexicana, blijkt een hele grote maatschappij te zijn in Mexico die al 100 jaar bestaat. Het inchecken gaat weer erg vlot, ook dankzij het e-ticket. Johan mag zijn riem weer uit de broek halen en verder natuurlijk alles weer door de scan. En dan wachten, we zijn aan de vroege kant omdat alles zo vlot gaat. We snacken nog een broodje met een glas verse sinasappelsap en dan wandelen we helemaal naar de andere kant van het vliegveld naar de gate waar we moeten zijn. Bijna op tijd vertrekt het vliegtuig en een anderhalf uur later staan we in Mazatlan. Help wat een benauwde hitte, een dikke 38 graden!! Ook hier weer hetzelfde gedoe met de taxi, we proberen nog een gewone taxi aan te houden maar die mag echt niet rijden, dan is die zijn vergunning kwijt. Dus 260 peso ( 25 dollar ) voor een enkeltje richting Mazatlan. We vragen de chauffeur of hij een hotel weet voor rond de 40 dollar en hij kijkt bedenkelijk, hij zal het proberen. In de stad stopt hij bij een echt Mexicaans hotel en het blijkt dat er nog ruimte is, ik bekijk de kamer een uit de kluiten gewassen bezemkast ( met plafond ventilator ) lijkt me niet erg veel. We gaan verder en bezoeken nog 3 andere hotels en die zitten helemaal vol. Dus………..shit, terug naar de bezemkast voor 45 dollar per nacht. Morgen gaan we de stad in en kijken of we wat beters kunnen vinden. Het is wat, op je huwelijksdag in een grote bezemkast, het is wel weer eens wat anders!!!! De 8e dag zonder Daffie. En intussen het tijdverschil met Nederland opgelopen naar 8 uur.
na een erg onrustige nacht gaan we naar Mcdonalds voor een ontbijt, in het hotel is zelfs geen kruimel brood te krijgen. We kletsen daar wat met een Amerikaan die al 15 jaar hier woont. Het blijkt inderdaad hoogseizoen te zijn hier en alles vol zit met toeristen. Maar we laten ons niet kisten en nemen een taxi richting de haven waar Daffie aan moet komen. We zoeken de reder die hier de zaken afhandelt en deze is zelfs op zaterdag ochtend geopend. Ze spreken redelijk Engels dus gemakkelijk. Ze verwachten het schip op dinsdag avond en ze vragen of we dinsdag ochtend langs willen komen om e.e.a. door te spreken. We vragen of het mogelijk is om Daffie er zelf af te rijden maar ook daar krijgen we dinsdag antwoord op. We vragen daar of ze een betaalbaar hotelletje weten en we krijgen een naam. We wandelen terug richting dit hotel en onderweg zien we een ander motel, we vragen en er is ruimte. We bekijken de kamer en deze is redelijk goed, met airco wat hier echt wel noodzakelijk / lekker is en dat dan voor 30 dollar. We wandelen verder en zoeken het andere hotel op wat we op gekregen hebben maar die zit echt vol. Dus terug naar onze bezemkast en pakken de spullen bij elkaar en nemen met “weemoed” afscheid. Weer een taxi in en terug naar Motel Posada Colonia en instaleren ons. Dan een siësta en achter in de middag nog de stad in om een paar dingetjes te bekijken, maar eigenlijk bijna niet de moeite waard. de 9e dag zonder Daffie.
Vandaag weer een gigantische hitte, we wandelen ’s morgens naar het strand en drinken uitgebreid een kop koffie. Hier aan het water met ventilatoren naast en boven je is het enigszins uit te houden. Achter in de ochtend terug naar het motel, ik zoek nog even een internet café maar die zijn allemaal gesloten, het is zondag. Dat zijn we dus niet meer gewend, winkels en zaken gesloten op zondag !!. effe weer wennen. Als we terug komen zijn we zo nat van het zweten dat het lijkt alsof we onder de douche hebben gestaan. Nu dat doen we dus dan ook maar en laten ons verder afkoelen door de airco, die staat te bulderen en die staat op maar 30 graden. Als lunch halen we aan de overkant van de weg een gegrild haantje en smikkelen die weg. De tv maar aan en lekker onderuit, de beste manier om de warmte te verdragen.