eerste belevenissen in Bolivia

Voor FOTO’s zie

http://www.mijnalbum.nl/Album=ZAORXVAR 05/01/06 tot 12/08/06
http://www.mijnalbum.nl/Album=HFAPMCOG 20/09/06 tot 30/01/07


nieuw fotoalbum :
http://www.mijnalbum.nl/Album=FFRTAFAN vanaf 30/01/2007

Our other website ( building the DAF ) :
Onze andere website http://home.hetnet.nl/~f2hjadekoe74/

Mensen die vragen hebben stel deze dan op ons mailadres jadekoe@hetnet.nl
Maar ook een gewone, alledaagse mail uit Nederland, genieten we van.

Met de controle van Daffie blijkt dat die het eerste echte probleem heeft, er komt aan de binnenkant uit de remtrommel vet. Echt niet goed dus. Onze eerste reaktie is, in La Paz Bolivia wilden we Daffie toch al een super grote beurt laten geven en dan lossen we het dan wel op maar na dubben besluiten we het toch hier maar te proberen, vet bij de remschijven, is toch wel erg link, zeker nu we Bolivia en dus het Andes gebergte voor de komende weken op en neer door moeten. Maar we zitten tegen de paasdagen aan en veel bedrijven zijn al de hele week gesloten. We gaan op onderzoek uit op de motor en vinden een “garage” die donderdag middag om 16.30 uur er aan beginnen wil. Wij halen dus Daffie op en instaleren hem en ze gaan aan het werk. Wat een kliederboel, vet en olie alles en iedereen zit vol. Maar de monteur, een jongen van een jaar of 20 heeft er verstand van gelukkig. Het blijkt dat de vet keer ring niet meer goed is en als je de remtrommel bekijkt zit die al vol met vet dus het is een goede beslissing het hier toch te laten doen. Een nieuwe, complete ring is niet te verkrijgen in Argentinië maar ze halen hem uit elkaar en monteren er een nieuw rubber in. Alles wordt weer in elkaar gedraaid, gelukkig hadden we zelf net een pot ( 1 kilo ) vet gekocht want die hadden ze niet en zelfs de remmen worden netjes opnieuw afgesteld. Om 20.45 uur zijn ze klaar. Dus een dikke 4 uur met minimaal 2 man en dan dus de rekening, alles bij elkaar 200 peso, ongeveer 50 euro dus. Daar kunnen we geen ellende voor hebben de komende weken.

We krijgen niet zulke beste berichten uit Bolivia. Het heeft ook daar de afgelopen weken teveel geregend en de laag vlakte, waar wij juist doorheen willen ( moeras gedeelte met veel dieren ), staat helemaal blank en is een gigantische rotzooi daardoor. Pistes weggespoeld en van dat soort dingen. Daarnaast is de dengee mug, ook door de regen van de afgelopen weken, zuidelijker gekomen. Nu hebben we wel bescherming voor de malaria mug maar de voor de dengee mug blijkt er niets te zijn en kan dodelijk zijn. Dus zullen we onze plannen voor Bolivia aan moeten passen. Alleen de hooggebergtes en dat betekend voor de komende weken tussen de 3000 en 5000 meter !! nu hebben we de afgelopen keren in deze hoogtes geen problemen gehad maar we zijn benieuwd hoe het gaat als we een langere tijd daar zijn. Dus weer aan de puzzel hoe te rijden en het internet op en bij andere reizigers die net Bolivia gehad hebben info doornemen om te kijken of dat allemaal lukt en te rijden is.

Bij de mail is eindelijk een foto die ons beloofd is van de komeet. Deze hebben we gezien in Fits Roy. Wij waren wel buiten maar hadden geen foto toestel bij ons en dus niet gefotografeerd door ons maar door onze buren daar. Deze staat nu ook in het foto album.

Op vrijdag 6 april 2007 worden de laatste kleine reparaties en dingetjes gedaan, Daffie staat er weer pontificaal pronkend erbij. Morgen gaan we verder, maar dan eerst nog boodschappen, we hebben een lijstje gemaakt van producten die niet of slecht te koop zijn Bolivia en dan rustig aan stapsgewijs, ivm de hoogte, richting Bolivia.
Boodschappen en dan door, we klimmen al een eind maar op onze overnachtings plek zitten we pas op 2100 meter.
Verder naar de grens, we vinden een tankstation met een grote P net voor de grens maar wel in de plaats, dus erg rustig zal het vannacht niet zijn. Maar we hebben een prachtige rit gehad door een door unesco beschermde kloof. Super. Aansluitend weer hoogvlakte naar de stad waar we nu staan. Nog even de laatste peso’s opmaken, een paar flessen water en nieuw vet voor Daffie en dan onderuit en wennen aan de hoogte, 3600 meter.
op naar de grens ( 100 meter verder ), alles verloopt weer heerlijk chaotisch. We worden van hot naar her gestuurd maar uiteindelijk een uur later wissel ik bij de eerste de beste gambio wat dollars. Pinautomaten, droom fijn verder. Maar we moeten wat bolivianos hebben om tol te betalen, ja ja tol voor de piste. Opweg, om 9 uur. Een eindje verder, we moeten wat lucht uit de banden laten, het is echt verschrikkelijk. Op naar de eerste “grote” plaats, Tupiza. Hier weer tol betalen en dan het gebergte in, jeetje, een 1 baans piste voor het op en neer gaande verkeer. Nu is het gelukkig niet erg druk maar toch een tegenligger of 15 hebben we gehad, van mini auto tot vrachtwagen en dan is het passen en meten en er zijn geen vangrails of iets dergelijks. Gewoon recht naar…. Beneden dus. Maar de uitzichten zijn grandioos. Dan op zoek naar de volgende groot dorpje. De kaarten die we hebben zijn echt waardeloos en de GPS kaart wijkt ongeveer 15 tot 20 kilometer af. Dus vaak op de gok links of rechts. Maar we vinden de plaats, het probleem is echter deze ligt aan de andere kant van een grote rivierbedding. Nu, we besluiten erdoor te gaan en duiken aan de andere kant de wal weer op. Echter daar houdt de piste ook weer op. Er wordt ons gewezen dat we de rivier bedding maar moeten volgen. Oké, zo gezegd zo gedaan. We rijden dus verder en laten de volgende plaats zo aan de linker kant liggen na een poging te hebben gedaan er in te rijden, de brug is weg, alleen de voetgangers brug is er nog. Dus lachen gieren brullen bij de Bolivianen. We volgen nog een stuk de rivierbedding en zien dan een iets hoger gelegen plekje waar we zouden kunnen overnachten. Het is intussen 18 uur en we hebben niet eens een middagbroodje gegeten. We zijn een beetje ko. 9 uur rijden en 200 kilometer op de teller. We zakken nog even onderuit, ik bak een eitje, ja het is toch nog wel een beetje pasen hier.
we hebben hier in zuid Amerika veel spoorrails gezien maar nergens meer bruikbaar, nu hebben dus een overnachtings plek vlak aast de rails te pakken en ja hoor om 1.30 uur in de nacht een hels kabaal, de trein rijdt ongeveer 5 meter van ons vandaan. Lekker wakker dus weer. Maar ja je moet er wat voor over hebben. Maar de rest van de nacht is rustig. We gaan weer op pad en het is weer zoeken en vragen en op alles wat je vraagt krijg je sie sie. Zeer vriendelijke mensen dus. Maar na nog een flink aantal kilometers door de rivierbedding zien we toch een piste die er redelijk begaanbaar uitziet. Maar dan hebben we weer hele stukken met wasbord, nu hebben we al veel wasbord pistes gehad maar deze is echt…… de bobbels zijn ongeveer 10 tot 15 centimeter hoog. Maar gelukkig komt daar ook een eind aan en het laatste stuk naar Uyuni verloopt redelijk goed. Uyuni, een echt toeristen plaatsje bij het grootste zoutmeer ter wereld. We vragen het een en ander na en het blijkt dat er nog water op het meer staat. Nu willen we Daffie daar niet aan bloot stellen. Kilometers en kilometers door ongeveer 15 tot 20 cm pekelwater. Dus besluiten we eens de touroperators hier aan te doen en eens te kijken wat er te handelen valt. We vinden er een die zelfs aanbied dat we bij een meerdaagse tour Daffie bij hun op de binnenplaats van het hotel mogen parkeren en dan daarvoor ook geen kosten in rekening brengt en wij mogen dan ook nog in daffie slapen. We besluiten een 2 daagse tour te maken, inclusief een overnachting in een zout hotel.