weer onderweg

Voor FOTO’s zie http://www.mijnalbum.nl/Album=ZAORXVAR 05/01/06 tot 12/08/06
http://www.mijnalbum.nl/Album=HFAPMCOG vanaf 20/09/06

Onze andere website http://home.hetnet.nl/~f2hjadekoe74/

Mensen die vragen hebben stel deze dan op ons mailadres jadekoe@hetnet.nl
Maar ook een gewone, alledaagse mail uit Nederland, genieten we van.



OP zaterdag 23 september 2006 gaan we weer verder, alles klaar en weg uit de drukte. We toeren langs de kust naar het zuiden en vinden voor een eerste overnachting een heerlijke pick nick plaats waar we ons instaleren.
Verder richting Mar del Plata. We rijden pal langs de kust op, via een piste en we zien ontzettend veel dieren. Een kleine en groot gordeldier, weer veel lawaaischoppers
( achaponnissen ), grote papagaaien en een formaat mus maar dan echt knalrood. Ook nog dassen en een ander, voor ons ondefinieerbaar 4 potig dier wat een beetje op een mix van vos en hond lijkt. Dan nog een stuk verder op de gewone verharde weg en dan richting San Clemente del Tuyu, zo’n groot woord voor zo’n gehuchtje. Maar we vinden de weg naar het strand en hebben weer een heerlijk plekje te pakken waar we besluiten enkele dagen te blijven hangen. Zie foto.
Weer verder. We willen even voor Mar del Plata uitkomen en dat lukt. We vinden in het dorpje Mar Chiquita een leuk plaatsje en instaleren ons daar tegenover de dokter en een supermarkt.
De wind is gigantisch en we zetten Daffie met de neus in de wind zodat we in elk geval goed uit kunnen stappen aan de achterkant. We vragen ons af of dit de beroemde Patagonische wind al is of dat het gewoon storm is. De Patagonische wind is een erge harde wind die altijd in het zuiden waait. Maar de wind is de volgende dag gaan liggen, dus nog niet de patagonische wind maar een ordinaire storm. We stappen op en rijden door een saai landschap verder. Het lijkt een beetje op europa, alleen zijn de akkers en weilanden een stuk groter. De laatste 30 kilometer is het leuker, we hebben weer eens een stuk piste te gaan. Maar vlot te rijden we denderen met 70 kilometer er overheen. We vinden aan het eind weer een leuk plekje voor de nacht maar wandelen eerst nog even over het strand met zwart zand. Morgen gaat het grote verstoppen weer aan de gang, de groente en fruit controles komen er weer aan. Maar er komt nog een dementie bij, vlees en vleesproducten mogen hier naar het zuiden ook niet vervoerd worden. We hebben onze mini koelbox tevoorschijn gehaald en die wordt morgen vol en wel verstopt.
Gisteren avond vroeg naar bed gegaan en dat betekend vroeg weer wakker. Maar geen probleem, de zon schijnt alweer volop en om 8 rijden we al. Eerst weer een stuk piste en daarna weer het gebruikelijke weide en akker landschap, saaaai. Vandaag niet zo’n erg lange rit, in Bahia Blanca moet een leuke camping zijn. Maar helaas deze is ook nog gesloten en parkeren we Daffie op het terrein voor de camping tussen de bomen. De stoeltjes eruit en genieten van de zon. Gisteren avond op de wereld omroep is er gewaarschuwd dat het gat in de ozonlaag erg groot was bij de zuidpool dus moeten we daar toch wel rekening mee gaan houden, maar zover is het nog niet. Dus genieten we maar zolang het kan.
Vandaag staat een flink stuk op de planning. Maar waar we eindigen is zeker de moeite waard. We hadden gelezen dat er in El condor een wand vol papegaaien moet zijn. We vragen aan de politie, die ons toch aanhoud voor controle, waar het is en die legt het een en ander uit. Mensen wat een kabaal, maar super mooi. Ze zijn blauw met geel en een rode borst en het zijn er honderden. Na het genieten gaan we opzoek naar en plekje voor de nacht en rijden weer het strand op waar we lekker kunnen staan. Misschien dat we Daffie voor de nacht iets verder naar de straat toe zetten i.v.m. de wind maar voor de rest van de dag is het heerlijk. Helaas geen zon maar de temperatuur is een dikke 25 graden.
We hebben trouwens 2 vlees/groente en fruit controles gehad en alles is goed gegaan. De eerste controle wilde ook in de cabine controleren en dat was dus even spannend, want daar staat ons koelboxje verdekt opgesteld. Maar ik heb een zak met brood omhoog gehouden dat we die voor in hadden en daar trapte hij dus in met boter en suiker. Oeps !!!!
Ergens is het ook vreemd, als je in europa naar het zuiden rijdt heb je de zon voorop de neus maar hier staat die achter ons, wel even wennen het aan de andere kant van de evenaar zitten. Vandaag na 30 kilometer een volgende bezienswaardigheid. Een strand vol met zeehonden. Duizenden zijn het en wat een kabaal. We hebben een paar filmpjes gemaakt en we hopen dat de site van mijnalbum.nl inderdaad binnenkort komt met de mogelijkheid van het plaatsen van filmpjes dan zullen we ook daarvan er eentje opzetten. Ook zijn er nog steeds papegaaien te bewonderen dus dubbel op kabaal.
Vandaag een mooie route langs de kust. Genieten met een grote G is het. We maken een korte pauze en zien in het water een paar……….. walvissen. Met de verrekijker erg goed te zien, we hebben verschillende foto’s gemaakt en op 1 is de staart van een walvis goed te zien ondanks digitaal inzoomen. In de namiddag, ongelooflijk, super, geweldig wauwauwauw, zien we 2 orka’s springen!!!…Onze dag kan niet meer stuk.
We toeren eerst vlak langs de kust over de piste en verderop wordt het helaas weer saaie asfaltweg verder van de kust vandaan. De enige spanning daar brengt ons weer 2 groente en vlees controles maar dat gaat allemaal weer goed. We arriveren bij het schiereiland Valdes waar volgens beschrijvingen veel meer walvissen en dergelijke moeten zijn. En ja hoor, we zien bij elke stop die we maken zien we wel zo’n bakbeest. We instaleren ons met de stoeltjes en verrekijker. Redelijk dichtbij is een moeder met kleintje aan het donderjagen en in de verte zien we waarschijnlijk weer een orka.
Gisteren avond is het gaan regenen !!! en we staan niet al te best daarvoor. Johan verzet Daffie toch nog maar het is al hangen en wurgen, het is klei ondergrond. Dus glibberen. We gaan de dag daarna toch maar een poging doen om weer terug te komen naar de bewoonde wereld maar de poging lijkt al snel te stranden. Bij het eerste heuveltje glibberen we alle kanten op ondanks de 4x4 en de lage giering. We laten Daffie helemaal terug glijden naar beneden en zien dat we halverwege een uitwijk mogelijkheid hebben met iets grind. Dat lukt de eerste helft gehaald. Dan helemaal naar het uiterste randje om een aanloop te nemen en glibberend en schuivend met klei rond de oren vliegen, yes…… gehaald. Maar iets verderop een nog hogere bult, shit. Nu, proberen met die hap maar helaas, Daffie schuift zelfs helemaal de kant in met een meter hoge rand erlangs en staat vast. Wat nu, ruimte scheppen dan maar. Bij de wielen de hopen klei wegscheppen en langs de kant wat ruimte maken. En dan maar niet vooruit want het is een ijsbaan maar het eigen gewicht gebruiken om Daffie naar beneden te laten rollen. En jessss het lukt. We staan weer. Eerst maar eens een kop koffie en overleg. Johan loopt naar boven om eens te kijken. Hij ziet in de verte 3 touringcars draaien die dus niet verder gaan. Het weer lijkt op te klaren en dan met het windje erbij zal de klei snel drogen. Na 2 uurtjes besluiten we nog een poging te doen, jullie willen niet weten hoe maar we staan op een gegeven moment boven !!! Joepie gelukt dus. Dus glibberen we verder, maar het volgende probleem lijkt te er aan te komen. In de verte zien we de bussen staan en alle passagiers staan buiten. Het blijkt dat 1 touringcar vast zit in de blubber. Wij staan op een rand waar het redelijk hard is en we bieden aan de bus achteruit de blubber uit te trekken. Dus ons sleeplint voor 20 ton aangekoppeld en ja hoor heel langzaam komt er beweging in de bus en we hebben nog zelden zo’n blije chauffeur gezien. Boven op de bult stappen de passagiers weer in en er wordt gevraagd wat we willen hebben voor de moeite jaja hij wil ons zelfs betalen maar dat zien we niet zitten en slaan dat met een lachend gezicht af. Uiteindelijk krijgen we 4 rolletjes koekjes en een dikke handdruk en een vraag of we achter hem aan willen rijden voor het geval dat. Maar het lukt hem verder alleen eruit te komen, wel slingerend en glibberend. Bij het asfalt gedeelte van de weg het plaatsje in nemen we afscheid en wij duiken daar een parkeerplaats op. Intussen is het weer gaan regenen en zijn we blij dat we daar staan en niet 20 kilometer van de stad af in de blubber. Van de redding van de bus hebben we een leuk filmpje gemaakt dus als het zover is bij mijnalbum kunnen jullie deze bekijken.