Manta vekennen voor verscheping

Voor FOTO’s zie http://www.mijnalbum.nl/Album=ZAORXVAR 05/01/06 tot 12/08/06
http://www.mijnalbum.nl/Album=HFAPMCOG 20/09/06 tot 30/01/07
http://www.mijnalbum.nl/Album=FFRTAFAN vanaf 30/01/2007

nieuw foto album : vanaf 5-5-2007 http://www.mijnalbum.nl/Album=FEDFHN7N


Our other website ( building the DAF ) :
Onze andere website http://home.hetnet.nl/~f2hjadekoe74/

Mensen die vragen hebben stel deze dan op ons mailadres jadekoe@hetnet.nl
Maar ook een gewone, alledaagse mail uit Nederland, genieten we van.


vandaag een klein stukje en dan zoeken naar een goede plek voor Daffie. In het plaatsje Banos ( spreek uit banjos ) willen we een beetje rondkijken. Daarnaast een internet cafe zoeken om te kijken of er wat bijzonders is aan het thuisfront. We hebben namelijk hier in Ecuador geen telefoon verbinding, ze hebben hier een 850 band of zoiets. De eerste poging om een plek te vinden is meteen raak, we vragen bij mensen of ze iets weten en de man zegt ja en loopt naar de overkant waar een “garage” is. Ja, we mogen op de binnenplaats staan, geen mooie plek maar wel lekker veilig, zowel voor de dag als de nacht. De kosten 3 dollar !!!. we slenteren lekker rond in de plaats en bekijken de waterval, de kerk en hopen op de glimp van de vulkaan, ja ja deze zit weer in de wolken. Maar deze vulkaan is nog aktief, de hele dag rook uit de berg maar we zien niets !!!!! jammer……… een paar jaar terug is deze hele plaats nog geëvacueerd i.v.m. een dreigende uitbarsting. Hopen dat het vandaag niet weer gebeurt. Op de terugweg naar Daffie nog 4 lekkere croissantjes gekocht en een grote fles water en de dag kan weer ten einde lopen.
Na een nacht waar Daffie ingepakt tussen verschillende bussen en auto’s heeft gestaan vertrekken we weer. We hebben gehoord en gemekt dat hier van die tropische regenbuien vallen in de loop van de middag maar vandaag is het gelijk raak, het plenst. Jammer want het stukje wat we nu willen rijden is een van de mooiste van heel Ecuador. Er zijn verschillende aardverschuivingen die meer dan de helft van de weg in beslag nemen, je moet er echt bij zijn met rijden. Ook nog een stel onverlichte en smalle tunnels maar met de grote mistlampen op Daffie zien we genoeg. In deze tunnels regent het haast nog harder als erbuiten, onvoorstelbaar. De volgende stop zien we een camping aangegeven. Het is de bedoeling dat je de auto op de P zet en dan een tentje huurt. Nou…………. Dat willen wij dus niet. We komen eruit, we mogen op de P staan en in Daffie blijven wonen maar dan willen we ook niet 25 dollar betalen maar zelfs daar komen we uit, we mogen alle faciliteiten gebruiken zoals het zwembad en de wc/douches en dat voor 10 dollar. Nu we besluiten dat te doen en instaleren ons. Voor ons is een vijver met grote schildpadden erin met een eiland waar aapjes leven ontzettend leuk. Nu nog hopen dat het droog wordt !!!.

We dachten vandaag een klein stukje, nu dat was het wel maar de eerste 45 kilometer hebben we 3 uur over gedaan. De weg, nuja iets wat voor weg door moet gaan, was ontzettend slecht en ook nog een weg op breking waar we een klein uur hebben moeten wachten. Maar uiteindelijk komen we toch in Misahualli aan. We hebben gehoord dat je hier prachtige jungle toeren kunt maken. We gaan verschillende toeroperators langs en krijgen overal het slechte nieuws, hier zijn weinig dieren meer te zien, teveel toerisme intussen al. We zouden eerst een dag moeten rijden met een 4x4 en dan 1 volle dag op een goede plek om de verschillende dieren te zien. We duiken Daffie in en bestuderen de kaart en wat blijk…….. er is een weg maar een wit weggetje op de kaart. Nu is het dubben, wat doen we, gaan we met hun auto
( een volle dag ) of proberen we het zelf te rijden en zo een paar dagen in dat gebied rond te kunnen kijken. We proberen bij de lokale mensen wat info te krijgen over de toestand van de weg en die zeggen allemaal dat het moet lukken met Daffie. Ergens voelen we er wel voor, iets spannends en dan ook geen 50 dollar voor een rij dag te hoeven betalen. De diesel die Daffie verstookt is ook nog veel minder dan die 50 dollar. We moeten er maar een nachtje over slapen. We staan op een prachtige plek met een gigantisch uitzicht over de Rio Napo. Een van rivieren die de Rio Amazonica van water voorziet.
Achter in de middag voordat we Daffie in de haven zetten worden we verrast met een familie aap. Deze groep apen woont hier in het dorp. De mensen hier hebben er geen problemen mee, ze zijn een beetje opgevoed en komen dus niet de huizen en winkeltjes in. Maar ze zijn wel mensen gewend dus en komen ook naar je toe. Ze kruipen op en rond Daffie heen en alles moet gecontroleerd worden of het er niet af gehaald kan worden. We gaan op een van de bankjes zitten en ik krijg een sigaret van een van de mensen en direct zitten er 2 apen bij me en willen die sigaret hebben. Hilariteit onder de dorpsbewoners want je schrikt eerst wel even een beetje. Maar dan krijg ik er ook lol in en probeer de sigaret vast te houden maar die donders krijgen het toch voor elkaar en eentje duikt weg met de sigaret, deze wordt helemaal uit elkaar geplozen. Maar wat een genieten en een lol met die beestjes.
We hebben besloten om de gok te wagen en verder het oerwoud in te rijden. En na wat boodschapjes vertrekken we. De piste is inderdaad ontzettend slecht en door de regen erg blubberig maar Daffie trekt het en na een lange zware dag zijn we op de eindbestemming. We spreken daar een paar jongelui aan en inderdaad deze spreken redelijk engels. We vragen naar enkele touroperators voor jungle toeren en ze brengen ons erheen. Maar weer schrikken nu niet dat we niet op de juiste plaats zijn maar van de prijzen. Maar zonder dat ze het weten geven ze ons weer de nodige informatie. Volgens de boeken en kaarten houd de weg hier echt op maar het blijkt dat er een piste naar het natuurpark heen loopt, een slechte maar dan toch. We smoezen in het Nederlands met elkaar en besluiten gewoon naar het park te rijden en daar de rangers te vragen. Dus ………… zo gezegd zo gedaan.
We vertrekken weer en gaan richting het natuurpark. Jeetje…….. wat een weg maar wat blijkt, de moeite waard. We worden welkom geheten en Daffie wordt op een mooi plekje gedirigeerd en dan wordt er gevraagd of we een tour willen maken. Ja graag dus…….. vanavond gaan we kaaimannen kijken, slapen hier bij de rangers en morgen het grote meer op, piranja’s vissen, apen kijken en de nodige vogels en vlinders en wat we zoal tegen komen. Dan weer een overnachting bij de rangers.
Om 18.30 klaar voor kaaiman jacht. We gaan met de boot het meer op en er wordt gezocht naar rode oogjes met een zaklamp en yes ………… gelijk raak superrrrrrr wel een kleintje van ongeveer 2,5 meter. Maar we gaan verder en aan het eind van de trip hebben we er ongeveer 8 gezien mensen wat een sensatie. En dan te bedenken dat we ’s middags in het zelfde meer kinderen hebben zien zwemmen, onvoorstelbaar.
Wat een kabaal vannacht, krekels vogels en van allerlei andere geluiden. Vanochtend om 6 uur klaar staan, we vertrekken voor dieren zoek tocht maar dan vooral vogels. Tijdens het varen haalt de ranger dus ook een paar piranja’s uit het water, wat een vogels in allerlei kleuren en formaten. Ook zien we weer apen, eerst dezelfde als die in Misahualli op het plein leven maar aansluitend ook nog grotere. Prachtig die beesten ook nog in levende lijve in het oerwoud te zien. Aansluitend een flinke wandeling de jungle in. We lopen te zweten als otters het is er gigantisch benauwd maar zeker de moeite waard. Daarna een boottocht terug naar het ranger station, heerlijk frisse lucht op je lijf. Zeer tevreden duiken we de Daf in en voor de rest van de dag onderuit !!! en nagenieten van alles wat we gezien hebben.
gisteren avond komt er een man in paniek bij de Daf met een huilende vrouw, wat blijkt de vrouw is bij het vissen door een piranja in haar hand gebeten. Of we een oplossing hebben. Jeetje wat een ding die beet, ongeveer 5 cm lang en 3 cm breed ( een ovale beet ). En aan de lange kant is er een lap vel met vlees los gebeten. Na mijn “dokters” behandeling de hele boel verbonden en haar een paracetamol gegeven. Beiden vertrekken na de nodige bedankjes. Wat een ervaring !!
De volgende dag vertrekken we dan uit deze sauna, die oost Ecuador heet, richting het westen. De afgelopen dagen is het zo rond de 25 tot 30 graden geweest met een luchtvochtigheid van 90 tot 98%. Alles in de Daf is klam en vochtig. Het deurtje onder het bed kunnen we niet meer dicht krijgen zo uitgezet is die. Maar we moeten nog wat kilometers voordat dat veranderd. En eerst weer de Andes weer over. We toeren door het oerwoud eerst over de erge slechte piste en dan een …. asfalt weg, we zijn benieuwd hoelang dat zo blijft. Maar de rest van de dag blijft het luxe. Nu zitten er in die asfalt weg regelmatig wel erge grote gaten en hobbels maar toch in het algemeen lekker rijden. We stijgen intussen van 240 meter naar 1800 meter en de temperatuur daalt daardoor gelukkig iets en zelfs de luchtvochtigheid zakt naar 85% in de loop van de middag. We vinden een mooi plekje aan een woest stromende rivier en houden het gezien voor vandaag. Het eten……. Geen vlees meer en de “slagers” die we gezien en gevonden hebben, jekkie vlees dat in deze temperaturen buiten hangt aan de kant van de straat. Dat gaat ons net iets te ver in deze warmte dus vanavond…….. iets met ei. Intussen hebben we de evenaar 2x gekruist zonder dat er jammer genoeg iets aangegeven staat.
Weer verder na een rustige nacht. We toeren de Andes weer op en neer met hoogste punten rond de 4200 meter. Daffie kwalmt weer lekker maar zoals gewoonlijk tuft die verder en komen we bij Quito de echte Andes gebergte weer uit. We willen de stad een beetje omzeilen en dat lukt redelijk goed. We gaan richting de Cotopaxi vulkaan, misschien hebben we daarmee meer mazzel. We krijgen zowaar een bord waarop de afslag aangegeven staat en we zoeken de ingang. Helaas kunnen we niet naar binnen er zijn prachtige toegangspoorten gebouwd die gewoon te laag zijn. Daarnaast als we het park in willen kost dat ook nog eens 10 dollar per persoon terwijl de Ecuadorianen maar 2 dollar pp hoeven te betalen. Ook wordt ons gewezen op de openingstijden die zijn tot 15 uur en het is intussen 15.30 uur. Dus al met al een teleurstelling. Maar van voor de poort zou je de vulkaan ook moeten zien, ja ja dus ook deze zit in de wolken. Dus we rijden een stukje terug en vinden in het stuk waar we doorheen gereden zijn richting de ingang een mooi plekje voor de nacht. Wel weer hoog 3400 meter maar misschien hebben we morgen geluk met de wolken.
vanochtend gelijk een blik naar buiten en zoals langzamerhand gewend zit de vulkaan in de wolken !!!! shit hebben wij dat maar we zijn het langzamerhand gewend. We kijken goed rond en het is rondom wolken. Dus besluiten we te gaan rijden. Als we na een half uurtje achterom kijken, ja een kleine glimp van de Cotopaxi en we stoppen even om ervan te genieten. Dan verder, een daling van 3400 naar 400 meter, Daffie heeft het gemakkelijk deze 40 kilometer. We rijden een tijd in de stralende zon maar dan langzaam betrekt het weer. Het wordt weer gigantisch benauwd, 35 graden en een luchtvochtigheid van 90%. Voor verandering zullen we toch aan de kust moeten zijn denken en hopen we. Het wordt tijd dat we de tanks weer eens volgooien en, hoewel redelijk aan de weg, vragen we na het tanken of we mogen blijven staan op de P. Geen probleem dus zo gezegd zo gedaan.