richting zuiden
Door: Diane
Blijf op de hoogte en volg Johan en Diane
12 November 2006 | Argentinië, Buenos Aires
Het is een erg lang verhaal geworden, de laatste keer dat we het internet bezochten was deze site wegens onderhoud uit de lucht. Dus een dubbele aflevering deze keer !!
Voor FOTO’s zie http://www.mijnalbum.nl/Album=ZAORXVAR 05/01/06 tot 12/08/06
http://www.mijnalbum.nl/Album=HFAPMCOG vanaf 20/09/06
Onze andere website http://home.hetnet.nl/~f2hjadekoe74/
Mensen die vragen hebben stel deze dan op ons mailadres jadekoe@hetnet.nl
Maar ook een gewone, alledaagse mail uit Nederland, genieten we van.
Vandaag gaan we de versteende bossen eens met een bezoekje vereren. Nu ja bossen, omgevallen bomen van 70 miljoen jaar oud. De gehele omgeving is zeker de moeite waard, meer als dat we verwacht hebben. We boeken een toertje met de park-ranger en krijgen dan ook nog uitleg bij het een en ander. Gelukkig gaat het met ons Argentijns steeds beter en kunnen we veel begrijpen. Alles bij elkaar een dag die zeker de moeite waard is, het is alleen jammer dat we geen zon erbij hadden dan hadden de kleuren er beter uit gekomen. Maar je kunt niet altijd de mazzel hebben.
We toeren verder, terug naar de kust. Daffie heeft een makkie, de wind in de rug en van 800 meter terug naar 0. We hebben van andere reizigers een plekje verteld gekregen, maar we weten niet of dat vlak na een plaats is waar we boodschappen willen doen en daar moet ook weer controle zitten en zouden we veel van onze boodschappen weer kunnen inleveren. We besluiten, omdat het maar 5 kilometer verder is dan de stad, eerst even te gaan kijken of het ons wel bevalt en of de controle er zit. We vinden onderdaad een super plek en nog geen controle dus terug naar het stadje en inkoopjes gedaan. We staan om 13.30 uur alweer op het plekje en hebben de stoeltjes buiten gezet omdat het redelijk wind geschut is en dus uit de patagonische wind die hier toch wel stormachtige neigingen heeft. Na de lunch een lekkere strand wandeling en genieten geblazen.
We staan op met volop zon, Johan gaat aan het werk, we hebben een nieuwe gereedschap kist gekocht in Sarmiënto, een echte Gedore en de prijs was 126 peso. Maar er zit een deukje in en we hebben hem voor 100 peso ( ongeveer 25 euro ) mee mogen nemen. Dus ompakken en herschikken want de oude vullen we met groot spul zoals super bouten voor Daffie, als er eens wat nodig is. Alles lukt en dan nog het schakelaartje vervangen, ook hiervoor een nieuwe gekocht, voor de extra watertank. Zo klungelen we de dag aan en voor dat we het weten is die alweer bijna om. ‘s avond werd er op de deur geklopt, of we konden helpen, hij zat vast met de auto. Dus aan het werk, alles opruimen en we hobbelen naar de auto. Hij had niets bij zich dus ons sleeplint eruit met de ogen en aanhaken. Bumpertje een beetje kapot, ach ja maar hij was eruit dat vond die man het belangrijkste, de bumper was geen probleem, die zat toch al los. Na een hartelijk dank je wel met de nodige zoenen nemen we afscheid. We instaleren ons weer, wel op een ander plekje en hebben verder een rustige nacht.
Johan doet de volgende dag weer een paar klusjes die hij al langer op de planning had op het dak en waar hij de boormachine voor nodig heeft. Omdat het op het dak is kan hij de boormachine niet via de omvormer laten lopen maar hij wil het aggregaat ook eens laten lopen. In de loop van de middag zien we weer een auto zich vast rijden op het strand, en er wordt weer duftig geschept en stenen aangesleept. We zien hem steeds dieper het zand in verdwijnen. En ja hoor, de man komt weer onze kant opgelopen en inderdaad de vraag of wij kunnen helpen. Dus alles weer opruimen en hobbelen we weer die kant op. Deze keer moeten er 2 sleeplinten aan te pas komen want wij willen niet verder het strand oprijden. Dus koppelen we alles aan elkaar en binnen de kortste keren staat hij weer met hard zand onder de wieltjes. Ook hier weer het nodige gezoen als we verder niets willen hebben. Zo blijven we wel bezig.
Vandaag wilden ik met de motor richting Rada Tilly, het dorpje vlakbij. De was wegbrengen, er zal toch wel een wasserette zijn nemen we aan en brood halen. Maar het stormt !! Johan wil niet dat ik op de motor ga en start Daffie zodat we toch het een en ander kunnen doen. Intussen zien we alweer zich eentje vast rijden op het strand en voordat we vertrekken halen we die eerst dan maar weer eruit. Weer een erg blij gezicht en zoenen. Dat was dus in 3 dagen nummer 3 ! zijn we toch nog ergens nuttig voor vinden we.
Maar helaas, in dit toch wel luxe plaatsje is geen wasserette, wel in de grote plaats nog verder terug. Nu de was moet dan maar blijven liggen, brood wordt gehaald en bij het internet café wordt de mail nagekeken.
We staan op en er is geen zon !! tijdens het ontbijt besluiten we dan ook maar om Daffie weer eens aan te trappen. De laatste vers producten worden weer in de koelbox gedaan en in de cabine gezet. In het volgende gehucht is er namelijk weer een controle volgens gegevens van andere reizigers. En onderdaad, maar nu worden we helemaal niet gecontroleerd en doorgewuift. Maar wel opzoek naar een supermarkt om de voorraden aan te vullen. Eerst rijden we een stuk afvalt weg daarna piste en die wordt steeds smaller maar volgens de GPS navigatie gaat die goed. We vinden weer een plekje om te overnachten aan een meertje, wat rood gekleurd is door de mineralen.
Alweer november, de tijd gaat snel. Vandaag een klein stukje naar Cabo Blanco. De piste blijft smal en er zijn stukken bij die slecht te berijden zijn. Het moet er erg mooi zijn en we worden inderdaad verrast met een prachtig uitzicht en er zitten weer zeeleeuwen. Daarnaast veel grote vogels, volgens onze boeken kormoranen. Het is wel even zoeken naar een plekje dat een beetje recht is en dan na de lunch aan de wandel, uiteraard met de verrekijker bij de hand. Helaas verdwijnt het zonnetje regelmatig achter een wolkje en is de wind weer patagonische sterkte. Dus buiten zitten is er niet bij. Maar tot nu toe is het beter als dat we verwacht hadden dus hoor je ons niet klagen. Aan het einde van de middag wordt het wel erg donker en we verplaatsen Daffie naar een hoger gelegen plekje. Daar worden we aangesproken door 2 mannen, die werken bij de vuurtoren. We worden welkom geheten en als we wat nodig hebben, water warm of koud of als er problemen zijn kunnen we zo even naar boven komen. Dus weer de Argentijnse hartelijkheid.
We willen een dagje blijven staan, maar de wind heeft hier intussen bijna orkaan kracht aangenomen. Daarnaast is de bewolking erg dreigend dus besluiten we achter in de ochtend toch maar te gaan rijden. De slechte piste die we moeten afleggen is 65 kilometer tot we weer op verharde weg zijn. We trappen Daffie aan en beginnen aan de rit. Regelmatig komen er spetters uit de lucht maar opeens, we kijken elkaar aan en schieten in de lach, sneeuw !!! Ja mensen een kleine sneeuwbui. Het blijft wel niet liggen maar toch brrrrr. Maar even snel dat de bui begint is die weer voorbij en komt de zon er weer tussendoor piepen. Wat zullen we doen, vrij kamperen in de wind of een camping zoeken die waarschijnlijk een beetje beschutting heeft. We besluiten het laatste en we worden weer zeer vriendelijk ontvangen op de gemeente camping annex restaurant. Ja, er is warm water, dus weer eens lekker uitgebreid douchen. Dus zoeken we een leuk plekje, uiteraard met bbq, overkapping en stopcontact. Morgen hier maar eens opzoek naar een wasserette, de was die ligt nu alweer enkele dagen en verder de stad verkennen.
Vandaag opzoek naar gas, 1 fles is leeg. Nu is iedereen hier in Argentinië op de aardgasleiding aangesloten enkele jaren geleden en de vulstations verdwenen. Maar er is meestal wel een mogelijkheid om ergens illegaal de fles te laten vullen. ( van fles naar fles ) Dus fles voor op de motor en knorrelen maar. We worden van hot naar her gestuurd maar opeens stopt er een motorrijden en vraagt of we gas nodig hebben en we worden door hem naar het juiste adres gebracht. Hij regelt ook dat deze gevuld wordt en over een uurtje kunnen we de gevulde fles weer ophalen. Wel kost het omgerekend 7,5 euro. Verder nog wat boodschapjes en bij de bakker vers brood. ’s Middags opzoek naar de juiste boottoer maar helaas die zijn de hele dag het water op. Achter in de middag wat kletsen met een Frans echtpaar, reporters ze maken films en foto’s op freelance basis. De films worden onder andere uitgezonden door de BBC en FOX. Frank en Sandra Claviere. Hij komt van een klein eilandje voor de kust van Australië en zij is een echte franse. Zei waren op de boot die de hele dag weg was. Een erg aardig stel. Hun internetsite is waarschijnlijk erg de moeite waard,
www.planete-image.net . Ze maken veel foto’s en reportages in Costa Rica van slangen, reptielen en kikkers. Begin volgend jaar zijn ze weer daar voor een reportage. Ze bieden aan om morgen ons wat opnames te laten zien van hun boottocht en dat nemen we natuurlijk van harte aan.
Genieten, de fransen komen met hun computerapparatuur naar Daffie. Hier kunnen we met zijn 4en zitten, zij hebben een landrover waar dat niet gaat. Alles aangesloten en dan zien we prachtige opnames van de eilanden met allerlei dieren. Cormoranen inderdaad, maar verschillende kleuren, zwarte grijze en bijna witte. Zwart witte dolfijnen en een apart soort pinguïn naast de gewone magalan pinguïn. Als we daarna even buiten zitten zien dan de man van de boottoertje langs komen en houden hem aan en bespreken, onder voorbehoud van mooi zonnig weer, de boot voor 15.00 uur. Daarna nog even naar de receptie om eten te regelen, als het goed is kunnen we om 19 uur aan tafel. ( ik hoop dat we elkaar goed begrepen hebben anders hebben we honger vanavond ).
Ik ben vergeten te vertellen dat we een stinkdier ontmoet hebben. We hadden hem gelukkig op tijd in de gaten anders hadden we een stink lading gekregen.
Het waait niet erg als we de boot instappen maar de zon dreigt weg te trekken achter de wolken. Inderdaad we varen weg en even daarna is de zon ook weg, jammer maar het is zo. Maar wat een genieten is het weer. We krijgen eerst grijze cormoranen te zien die met honderden in een rotswand zitten te broeden. Opeens duikt er een zwart witte dolfijn op en springt een paar keer rond. Suuuuper!! Daarna verder naar de zwart witte cormoranen ook weer een machtig gezicht. We steken de brede rivier over en gaan naar een pinguïn eiland. Hier gaan we van boord en we wandelen rustig tussen de broedende diertjes door.
Daarna via de zeeleeuwen terug naar de haven. De hele middag genoten, prachtig was het. Om 7 uur dus op naar het restaurant en die zit nog op slot…. Slik….. toch geen eten ? We wachten een uurtje af in Daffie en proberen het weer opnieuw en ja hoor we kunnen eten. Een lekkere steak met sla en friet met een ijsje toe. Lekker was het. Dus al met al een heerlijke dag.
Na het ontbijt de watertanks vullen, dat duurt, de kraan loopt niet snel en de tanks zijn nagenoeg leeg. De toilet legen en dan op naar het centrum. Diesel tanken, ook die tank was nagenoeg leeg en dan brood en nogal wat boodschappen, we gaan namelijk het niemandsland weer een tijdje in. Uiteindelijk is het 11 uur voordat we rijden. We attenderen nog een vrachtwagen chauffeur erop dat een van zijn remmen vastzit, we rijden namelijk achter hem en het stinkt als een idioot en het rookt bij de wielen. Dankbaar zwaait de chauffeur ons weer weg en we duiken de piste op. Na ongeveer 50 kilometer zien we al een prachtig plekje en we besluiten er te lunchen en ook maar meteen te blijven staan. Lekker altijd weer de eerste nacht in de pampa na de “drukte” van een dorp/stadje. We wandelen nog even naar de rivier maar daar is het niet beter staan. Het weer is trouwens super vandaag, in de zon eigenlijk niet uit te houden maar met de wind, heerlijk zo’n 27 graden.
Ja, je hebt van die dagen, en dit is er zo een. We moeten eigenlijk ongeveer 85 kilometer rijden, dit ter voor informatie. We vertrekken en vergeten de kaart mee naar de cabine te nemen. Maar we zien een bordje met Bahia Laura erop en nemen de afslag. Nu heb je hier op de pistes hekken die de ‘weilanden’ afbakenen en die moet je open en dicht doen. Nu dat heb ik geweten ben wel 15 keer in en uit de Daf moeten stappen daarvoor en dan opeens een hek wat op slot zit!! Van die grote hangsloten zitten erop. Shit wat nu, we zien wel een klein weggetje naar rechts en we besluiten die te nemen om zo, volgens de navigatie, op een andere doorgaande piste te komen. Maar helaas, het weggetje wordt steeds smaller en die piste is niet te vinden maar volgend mieppie gaan we wel de goede kant op dus we sukkelen verder. Opeens zien we een rancho, deze stapt van zijn paard af en we vragen of we de juiste richting hebben. Het blijkt dat we intussen op een privé weggetje zitten van estancia ( boerderij ) 8 juli maar we mogen verder en hij zegt dat we goed gaan. Maar we blijven slingeren en slingeren. Uiteindelijk rijden we hierdoor 120 kilometer om maar we komen weer op een andere doorgaande piste uit. Zo denken we, nu hebben we het gehad maar…. De volgende afslag richting Bahia Laura nemen dan maar en krijgen 2 zulke flinke hobbels dat we allebei flink tegen het dak aan stuiteren, daardoor waarschijnlijk zo van slag ?? dat we de afslag missen die we eigenlijk moeten hebben en weer een grote slinger maken ( achteraf gezien dan ) we toeren en hobbelen wat af en doen weer heel wat hekken open en dicht. Maar opeens op een estancia mogen we niet verder, en het is nog maar 20 kilometer naar Bahia Laura. Na wat bidden en smeken mogen we toch verder en na nog ongeveer 5 hekken ….. yes eindelijk na 290 kilometer !!! eindbestemming. Maar dan ook nog geen dieren of iets te zien, wel een prachtig uitzicht.
Na een weldadige nachtrust, beginnen we de terugweg naar de hoofdpiste. Eerst even zoeken maar we denken dat we hem te pakken hebben. Natuurlijk beginnen we gelijk weer met hekken maar het ziet er goed uit…. denken we. Maar na enkele kilometers wordt de piste een paadje met begroeiing erop maar volgend de navigatie wel een weggetje. Hekkie open hekkie dicht, oeps rivierbedding, gelukkig wel droog. Eerst proberen we nog een ander paadje maar die gaat helemaal de verkeerde kant op dus door de droge rivierbedding heen. Het lukt maar het paadje wordt nog minder, we proberen wel iets te volgen maar het eigenlijk niets. Op een gegeven moment weer een rivier bedding maar die is iets te diep, dus omrijden maar weer. En als we boven op de berg zijn om aan de andere kant weer iets van een paadje te volgen zien we in de erge verte een….. piste, wel een smalle maar iets wat meer op een piste lijkt. Nu er nog heen zien te komen en inderdaad na 40 kilometer hobbelen komen we op de piste uit die weer op de navigatie staat. Zeer waarschijnlijk is de piste loop veranderd want zowel op de kaart als op de navigatie moest die lopen zoals we gereden zijn. We rijden verder en komen dan op het punt uit waar we gisteren hadden moeten afslaan en bereiken na 4 uur hobbelen de hoofdpiste weer, 55 kilometer van beginpunt van vanochtend. We besluiten er een korte rijdag van te maken na de dag van gisteren.
Na zo’n luier middag gaan we weer op pad en rijden de piste verder. Op het kruispunt, de piste verder of 28 kilometer naar het asfalt nemen we de laatste. De lucht ziet er redelijk dreigend uit en op deze piste ook nog regen, dat zou weer een glibber boel worden. We rijden verder naar Puerto San Julian hier halen we lekker vers brood en gaan richting de routa costeria ( kust route ) om daar een plekje te vinden. Het is moeilijk kiezen want er zijn er veel te veel.
De uitzichten zijn prachtig en op een gegeven moment zien we een toeristen bus staan, natuurlijk wij erheen want dan moet er wat te zien zijn. We wandelen de laatste meters en zien dan een grote groep met zeeleeuwen, kormoranen in de rots wand onder ons en op zee verschillende dolfijnen. Wat een uitzicht !! als we dichter bij de mensen komen blijken dat ook nog eens een groep Nederlanders te zijn en er wordt meteen wat afgekletst. In eerste instantie over het uitzicht en Argentinië daarna over ons en Daffie. Maar er wordt getoeterd en de groep vertrekt weer. Wij genieten nog een tijdje van het uitzicht en toeren dan weer verder.
Voor FOTO’s zie http://www.mijnalbum.nl/Album=ZAORXVAR 05/01/06 tot 12/08/06
http://www.mijnalbum.nl/Album=HFAPMCOG vanaf 20/09/06
Onze andere website http://home.hetnet.nl/~f2hjadekoe74/
Mensen die vragen hebben stel deze dan op ons mailadres jadekoe@hetnet.nl
Maar ook een gewone, alledaagse mail uit Nederland, genieten we van.
Vandaag gaan we de versteende bossen eens met een bezoekje vereren. Nu ja bossen, omgevallen bomen van 70 miljoen jaar oud. De gehele omgeving is zeker de moeite waard, meer als dat we verwacht hebben. We boeken een toertje met de park-ranger en krijgen dan ook nog uitleg bij het een en ander. Gelukkig gaat het met ons Argentijns steeds beter en kunnen we veel begrijpen. Alles bij elkaar een dag die zeker de moeite waard is, het is alleen jammer dat we geen zon erbij hadden dan hadden de kleuren er beter uit gekomen. Maar je kunt niet altijd de mazzel hebben.
We toeren verder, terug naar de kust. Daffie heeft een makkie, de wind in de rug en van 800 meter terug naar 0. We hebben van andere reizigers een plekje verteld gekregen, maar we weten niet of dat vlak na een plaats is waar we boodschappen willen doen en daar moet ook weer controle zitten en zouden we veel van onze boodschappen weer kunnen inleveren. We besluiten, omdat het maar 5 kilometer verder is dan de stad, eerst even te gaan kijken of het ons wel bevalt en of de controle er zit. We vinden onderdaad een super plek en nog geen controle dus terug naar het stadje en inkoopjes gedaan. We staan om 13.30 uur alweer op het plekje en hebben de stoeltjes buiten gezet omdat het redelijk wind geschut is en dus uit de patagonische wind die hier toch wel stormachtige neigingen heeft. Na de lunch een lekkere strand wandeling en genieten geblazen.
We staan op met volop zon, Johan gaat aan het werk, we hebben een nieuwe gereedschap kist gekocht in Sarmiënto, een echte Gedore en de prijs was 126 peso. Maar er zit een deukje in en we hebben hem voor 100 peso ( ongeveer 25 euro ) mee mogen nemen. Dus ompakken en herschikken want de oude vullen we met groot spul zoals super bouten voor Daffie, als er eens wat nodig is. Alles lukt en dan nog het schakelaartje vervangen, ook hiervoor een nieuwe gekocht, voor de extra watertank. Zo klungelen we de dag aan en voor dat we het weten is die alweer bijna om. ‘s avond werd er op de deur geklopt, of we konden helpen, hij zat vast met de auto. Dus aan het werk, alles opruimen en we hobbelen naar de auto. Hij had niets bij zich dus ons sleeplint eruit met de ogen en aanhaken. Bumpertje een beetje kapot, ach ja maar hij was eruit dat vond die man het belangrijkste, de bumper was geen probleem, die zat toch al los. Na een hartelijk dank je wel met de nodige zoenen nemen we afscheid. We instaleren ons weer, wel op een ander plekje en hebben verder een rustige nacht.
Johan doet de volgende dag weer een paar klusjes die hij al langer op de planning had op het dak en waar hij de boormachine voor nodig heeft. Omdat het op het dak is kan hij de boormachine niet via de omvormer laten lopen maar hij wil het aggregaat ook eens laten lopen. In de loop van de middag zien we weer een auto zich vast rijden op het strand, en er wordt weer duftig geschept en stenen aangesleept. We zien hem steeds dieper het zand in verdwijnen. En ja hoor, de man komt weer onze kant opgelopen en inderdaad de vraag of wij kunnen helpen. Dus alles weer opruimen en hobbelen we weer die kant op. Deze keer moeten er 2 sleeplinten aan te pas komen want wij willen niet verder het strand oprijden. Dus koppelen we alles aan elkaar en binnen de kortste keren staat hij weer met hard zand onder de wieltjes. Ook hier weer het nodige gezoen als we verder niets willen hebben. Zo blijven we wel bezig.
Vandaag wilden ik met de motor richting Rada Tilly, het dorpje vlakbij. De was wegbrengen, er zal toch wel een wasserette zijn nemen we aan en brood halen. Maar het stormt !! Johan wil niet dat ik op de motor ga en start Daffie zodat we toch het een en ander kunnen doen. Intussen zien we alweer zich eentje vast rijden op het strand en voordat we vertrekken halen we die eerst dan maar weer eruit. Weer een erg blij gezicht en zoenen. Dat was dus in 3 dagen nummer 3 ! zijn we toch nog ergens nuttig voor vinden we.
Maar helaas, in dit toch wel luxe plaatsje is geen wasserette, wel in de grote plaats nog verder terug. Nu de was moet dan maar blijven liggen, brood wordt gehaald en bij het internet café wordt de mail nagekeken.
We staan op en er is geen zon !! tijdens het ontbijt besluiten we dan ook maar om Daffie weer eens aan te trappen. De laatste vers producten worden weer in de koelbox gedaan en in de cabine gezet. In het volgende gehucht is er namelijk weer een controle volgens gegevens van andere reizigers. En onderdaad, maar nu worden we helemaal niet gecontroleerd en doorgewuift. Maar wel opzoek naar een supermarkt om de voorraden aan te vullen. Eerst rijden we een stuk afvalt weg daarna piste en die wordt steeds smaller maar volgens de GPS navigatie gaat die goed. We vinden weer een plekje om te overnachten aan een meertje, wat rood gekleurd is door de mineralen.
Alweer november, de tijd gaat snel. Vandaag een klein stukje naar Cabo Blanco. De piste blijft smal en er zijn stukken bij die slecht te berijden zijn. Het moet er erg mooi zijn en we worden inderdaad verrast met een prachtig uitzicht en er zitten weer zeeleeuwen. Daarnaast veel grote vogels, volgens onze boeken kormoranen. Het is wel even zoeken naar een plekje dat een beetje recht is en dan na de lunch aan de wandel, uiteraard met de verrekijker bij de hand. Helaas verdwijnt het zonnetje regelmatig achter een wolkje en is de wind weer patagonische sterkte. Dus buiten zitten is er niet bij. Maar tot nu toe is het beter als dat we verwacht hadden dus hoor je ons niet klagen. Aan het einde van de middag wordt het wel erg donker en we verplaatsen Daffie naar een hoger gelegen plekje. Daar worden we aangesproken door 2 mannen, die werken bij de vuurtoren. We worden welkom geheten en als we wat nodig hebben, water warm of koud of als er problemen zijn kunnen we zo even naar boven komen. Dus weer de Argentijnse hartelijkheid.
We willen een dagje blijven staan, maar de wind heeft hier intussen bijna orkaan kracht aangenomen. Daarnaast is de bewolking erg dreigend dus besluiten we achter in de ochtend toch maar te gaan rijden. De slechte piste die we moeten afleggen is 65 kilometer tot we weer op verharde weg zijn. We trappen Daffie aan en beginnen aan de rit. Regelmatig komen er spetters uit de lucht maar opeens, we kijken elkaar aan en schieten in de lach, sneeuw !!! Ja mensen een kleine sneeuwbui. Het blijft wel niet liggen maar toch brrrrr. Maar even snel dat de bui begint is die weer voorbij en komt de zon er weer tussendoor piepen. Wat zullen we doen, vrij kamperen in de wind of een camping zoeken die waarschijnlijk een beetje beschutting heeft. We besluiten het laatste en we worden weer zeer vriendelijk ontvangen op de gemeente camping annex restaurant. Ja, er is warm water, dus weer eens lekker uitgebreid douchen. Dus zoeken we een leuk plekje, uiteraard met bbq, overkapping en stopcontact. Morgen hier maar eens opzoek naar een wasserette, de was die ligt nu alweer enkele dagen en verder de stad verkennen.
Vandaag opzoek naar gas, 1 fles is leeg. Nu is iedereen hier in Argentinië op de aardgasleiding aangesloten enkele jaren geleden en de vulstations verdwenen. Maar er is meestal wel een mogelijkheid om ergens illegaal de fles te laten vullen. ( van fles naar fles ) Dus fles voor op de motor en knorrelen maar. We worden van hot naar her gestuurd maar opeens stopt er een motorrijden en vraagt of we gas nodig hebben en we worden door hem naar het juiste adres gebracht. Hij regelt ook dat deze gevuld wordt en over een uurtje kunnen we de gevulde fles weer ophalen. Wel kost het omgerekend 7,5 euro. Verder nog wat boodschapjes en bij de bakker vers brood. ’s Middags opzoek naar de juiste boottoer maar helaas die zijn de hele dag het water op. Achter in de middag wat kletsen met een Frans echtpaar, reporters ze maken films en foto’s op freelance basis. De films worden onder andere uitgezonden door de BBC en FOX. Frank en Sandra Claviere. Hij komt van een klein eilandje voor de kust van Australië en zij is een echte franse. Zei waren op de boot die de hele dag weg was. Een erg aardig stel. Hun internetsite is waarschijnlijk erg de moeite waard,
www.planete-image.net . Ze maken veel foto’s en reportages in Costa Rica van slangen, reptielen en kikkers. Begin volgend jaar zijn ze weer daar voor een reportage. Ze bieden aan om morgen ons wat opnames te laten zien van hun boottocht en dat nemen we natuurlijk van harte aan.
Genieten, de fransen komen met hun computerapparatuur naar Daffie. Hier kunnen we met zijn 4en zitten, zij hebben een landrover waar dat niet gaat. Alles aangesloten en dan zien we prachtige opnames van de eilanden met allerlei dieren. Cormoranen inderdaad, maar verschillende kleuren, zwarte grijze en bijna witte. Zwart witte dolfijnen en een apart soort pinguïn naast de gewone magalan pinguïn. Als we daarna even buiten zitten zien dan de man van de boottoertje langs komen en houden hem aan en bespreken, onder voorbehoud van mooi zonnig weer, de boot voor 15.00 uur. Daarna nog even naar de receptie om eten te regelen, als het goed is kunnen we om 19 uur aan tafel. ( ik hoop dat we elkaar goed begrepen hebben anders hebben we honger vanavond ).
Ik ben vergeten te vertellen dat we een stinkdier ontmoet hebben. We hadden hem gelukkig op tijd in de gaten anders hadden we een stink lading gekregen.
Het waait niet erg als we de boot instappen maar de zon dreigt weg te trekken achter de wolken. Inderdaad we varen weg en even daarna is de zon ook weg, jammer maar het is zo. Maar wat een genieten is het weer. We krijgen eerst grijze cormoranen te zien die met honderden in een rotswand zitten te broeden. Opeens duikt er een zwart witte dolfijn op en springt een paar keer rond. Suuuuper!! Daarna verder naar de zwart witte cormoranen ook weer een machtig gezicht. We steken de brede rivier over en gaan naar een pinguïn eiland. Hier gaan we van boord en we wandelen rustig tussen de broedende diertjes door.
Daarna via de zeeleeuwen terug naar de haven. De hele middag genoten, prachtig was het. Om 7 uur dus op naar het restaurant en die zit nog op slot…. Slik….. toch geen eten ? We wachten een uurtje af in Daffie en proberen het weer opnieuw en ja hoor we kunnen eten. Een lekkere steak met sla en friet met een ijsje toe. Lekker was het. Dus al met al een heerlijke dag.
Na het ontbijt de watertanks vullen, dat duurt, de kraan loopt niet snel en de tanks zijn nagenoeg leeg. De toilet legen en dan op naar het centrum. Diesel tanken, ook die tank was nagenoeg leeg en dan brood en nogal wat boodschappen, we gaan namelijk het niemandsland weer een tijdje in. Uiteindelijk is het 11 uur voordat we rijden. We attenderen nog een vrachtwagen chauffeur erop dat een van zijn remmen vastzit, we rijden namelijk achter hem en het stinkt als een idioot en het rookt bij de wielen. Dankbaar zwaait de chauffeur ons weer weg en we duiken de piste op. Na ongeveer 50 kilometer zien we al een prachtig plekje en we besluiten er te lunchen en ook maar meteen te blijven staan. Lekker altijd weer de eerste nacht in de pampa na de “drukte” van een dorp/stadje. We wandelen nog even naar de rivier maar daar is het niet beter staan. Het weer is trouwens super vandaag, in de zon eigenlijk niet uit te houden maar met de wind, heerlijk zo’n 27 graden.
Ja, je hebt van die dagen, en dit is er zo een. We moeten eigenlijk ongeveer 85 kilometer rijden, dit ter voor informatie. We vertrekken en vergeten de kaart mee naar de cabine te nemen. Maar we zien een bordje met Bahia Laura erop en nemen de afslag. Nu heb je hier op de pistes hekken die de ‘weilanden’ afbakenen en die moet je open en dicht doen. Nu dat heb ik geweten ben wel 15 keer in en uit de Daf moeten stappen daarvoor en dan opeens een hek wat op slot zit!! Van die grote hangsloten zitten erop. Shit wat nu, we zien wel een klein weggetje naar rechts en we besluiten die te nemen om zo, volgens de navigatie, op een andere doorgaande piste te komen. Maar helaas, het weggetje wordt steeds smaller en die piste is niet te vinden maar volgend mieppie gaan we wel de goede kant op dus we sukkelen verder. Opeens zien we een rancho, deze stapt van zijn paard af en we vragen of we de juiste richting hebben. Het blijkt dat we intussen op een privé weggetje zitten van estancia ( boerderij ) 8 juli maar we mogen verder en hij zegt dat we goed gaan. Maar we blijven slingeren en slingeren. Uiteindelijk rijden we hierdoor 120 kilometer om maar we komen weer op een andere doorgaande piste uit. Zo denken we, nu hebben we het gehad maar…. De volgende afslag richting Bahia Laura nemen dan maar en krijgen 2 zulke flinke hobbels dat we allebei flink tegen het dak aan stuiteren, daardoor waarschijnlijk zo van slag ?? dat we de afslag missen die we eigenlijk moeten hebben en weer een grote slinger maken ( achteraf gezien dan ) we toeren en hobbelen wat af en doen weer heel wat hekken open en dicht. Maar opeens op een estancia mogen we niet verder, en het is nog maar 20 kilometer naar Bahia Laura. Na wat bidden en smeken mogen we toch verder en na nog ongeveer 5 hekken ….. yes eindelijk na 290 kilometer !!! eindbestemming. Maar dan ook nog geen dieren of iets te zien, wel een prachtig uitzicht.
Na een weldadige nachtrust, beginnen we de terugweg naar de hoofdpiste. Eerst even zoeken maar we denken dat we hem te pakken hebben. Natuurlijk beginnen we gelijk weer met hekken maar het ziet er goed uit…. denken we. Maar na enkele kilometers wordt de piste een paadje met begroeiing erop maar volgend de navigatie wel een weggetje. Hekkie open hekkie dicht, oeps rivierbedding, gelukkig wel droog. Eerst proberen we nog een ander paadje maar die gaat helemaal de verkeerde kant op dus door de droge rivierbedding heen. Het lukt maar het paadje wordt nog minder, we proberen wel iets te volgen maar het eigenlijk niets. Op een gegeven moment weer een rivier bedding maar die is iets te diep, dus omrijden maar weer. En als we boven op de berg zijn om aan de andere kant weer iets van een paadje te volgen zien we in de erge verte een….. piste, wel een smalle maar iets wat meer op een piste lijkt. Nu er nog heen zien te komen en inderdaad na 40 kilometer hobbelen komen we op de piste uit die weer op de navigatie staat. Zeer waarschijnlijk is de piste loop veranderd want zowel op de kaart als op de navigatie moest die lopen zoals we gereden zijn. We rijden verder en komen dan op het punt uit waar we gisteren hadden moeten afslaan en bereiken na 4 uur hobbelen de hoofdpiste weer, 55 kilometer van beginpunt van vanochtend. We besluiten er een korte rijdag van te maken na de dag van gisteren.
Na zo’n luier middag gaan we weer op pad en rijden de piste verder. Op het kruispunt, de piste verder of 28 kilometer naar het asfalt nemen we de laatste. De lucht ziet er redelijk dreigend uit en op deze piste ook nog regen, dat zou weer een glibber boel worden. We rijden verder naar Puerto San Julian hier halen we lekker vers brood en gaan richting de routa costeria ( kust route ) om daar een plekje te vinden. Het is moeilijk kiezen want er zijn er veel te veel.
De uitzichten zijn prachtig en op een gegeven moment zien we een toeristen bus staan, natuurlijk wij erheen want dan moet er wat te zien zijn. We wandelen de laatste meters en zien dan een grote groep met zeeleeuwen, kormoranen in de rots wand onder ons en op zee verschillende dolfijnen. Wat een uitzicht !! als we dichter bij de mensen komen blijken dat ook nog eens een groep Nederlanders te zijn en er wordt meteen wat afgekletst. In eerste instantie over het uitzicht en Argentinië daarna over ons en Daffie. Maar er wordt getoeterd en de groep vertrekt weer. Wij genieten nog een tijdje van het uitzicht en toeren dan weer verder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
