we zijn weer terug in Argentinie

Van 21 april tot en met 15 mei .

Voor foto’s zie http://www.mijnalbum.nl/Album=ZAORXVAR

Mensen die vragen hebben stel deze dan op ons mailadres jadekoe@hetnet.nl

We staat op 27 april nog steeds op de camping in Salta, het is knots gezellig. Daarnaast hebben we het internet bij de hand en hebben we verschillende banden zaken opgezocht om te kijken of we hier iets kunnen vinden voor ons. Maar helaas, ze kunnen ons niet van dienst zijn hoewel de banden ook bij Michelin Argentinië op de site staan. Maar morgen gaan we richting Chili, het mijn gebied in, misschien hebben we daar meer succes.
We vertrekken uiteindelijk op vrijdag de 28e en gaan richting de jama pas, 4837 meter hoog. We zullen over de komende 350 kilometer enkele dagen doen i.v.m. de hoogte. We moeten verschillende stops maken om het lichaam te laten wennen aan de zuurstof arme omgeving. Tevens zullen we aan de coca thee gaan om het lichaam te ondersteunen.
Een super mooie route de pas op is de beloning de volgende dag. We stijgen snel naar 4150 meter waar we op een plek, waar eerder waarschijnlijk de wegenbouwers hun camp hebben gehad, en maken een foto stop. We lunchen genieten van het uitzicht. In de verte doemt de eerste met sneeuw bedekte vulkaan top op. Daffie houd zich goed, kwalmen van de motor valt mee alleen loopt hij niet zo mooi, motorisch gezien. Maar niets onrustbarends. We hebben gelezen dat na deze top het weer 500 meter daalt en inderdaad we vinden een overnachting plek op 3600 meter. De webasto doet zijn best en we zitten heerlijk warm. Johan vult de dieseltank en mixt de anti vries voor diesel erbij die we op de kop hebben weten te tikken met hulp van een vrachtwagen chauffeur die het ook nodig had. Dus de vrieskou kan komen, voor Daffie en de webasto.
De volgende dag eindelijk de antiplano op en we genieten van het woestijn uitzichten. Daarnaast een groot zoutmeer dat schittert in alle kleuren die je je maar indenken kan. We vinden vlak voor de grens van Chili weer een lekker plekje op 4100 meter en maken daar de laatste verse levensmiddelen op. Die mag je namelijk niet invoeren.
Dan verder en voor we het weten rijden we Chili in. Snel daarna gaat het snel omhoog, Daffie begint het toch wel zwaar te krijgen en spuugt regelmatig zwarte rookpluimen uit maar brengt ons toch zonder problemen naar een hoogte van 4837 meter. De laatste 37 kilometer van de pas daalt het van 4837 meter naar 2430 meter dus heeft die een makkie. De motorrem er vol op en dan nog regelmatig fors op de rem. In de eerste stad na de pas hebben ( 160 km ) we de douane, hier wordt Daffie aan een grondig intern onderzoek onderworpen en goed leeg
( zonder verse producten ) gekeurd. Voor Boomer moeten we een deze dagen naar een dierenarts in Calama voor een onderzoek en afstempelen van de papieren van hem. Daarna op zoek naar een overnachtingsplek.

Na een heerlijke nacht, eindelijk weer geslapen, we hebben allebeide problemen gehad met slapen de laatste 2 nachten maar dat is een van de hoogte ziekte problemen die je kunt hebben. We gaan richting Calama, hier willen voor banden kijken en dan voor Boomer de dierenarts opzoeken. Tevens is in deze stad de grootste kopermijn ter wereld, 4 kilometer lang, 2 kilometer breed en 700 meter diep. Per dag wordt hier meerdere honderdduizend kilo steen afgevoerd en per jaar komt er 600.000 kilo puur koper uit de mijn. We willen eens kijken of er een mogelijkheid is van bezichtiging, lijkt ons wel imposant zoiets te zien.
We gaan met de Yamaha opzoek naar de banden zaak die we op het internet hebben gevonden en jippie !!! die kan banden leveren, het duurt wel minimaal 6 dagen maar het probleem dat we eigenlijk geen reserve banden meer hebben is opgelost. Het bezoek aan de dierenarts blijkt een bezoek aan het ministerie van vee/volksgezondheid enz. te zijn en hadden we Boomer niet eens mee hoeven te nemen. Het geheel heeft heel wat voeten in de aarde en uiteindelijk na veel “praten” krijgen we uiteindelijk de stempels op de formulieren en zijn we klaar. Na nog een discussie over tabletten tegen wormen. Die hadden we eigenlijk mee moeten nemen om te laten zien.
We slenteren uiteindelijk rustig door de stad heen terug en doen nog enkele inkoopjes.
De komende dagen zullen we ons moeten vermaken op de camping maar er zijn weer genoeg klusjes te doen.
Bij het boodschappen doen in een grote supermarkt, de Lider, ontdek ik, je raad het nooit, AH pindakaas, en de pindakaas die ik mee gesmokkeld had is al een tijdje op dus slaan we enkele potten in. Maar het is grappig echte Hollandse Albert Heijn pindakaas en dat in Chili.
Via de toeristen informatie, waar we inderdaad een bezichtiging van de mijn kunnen regelen, terug naar de camping en geniet ik van de broodjes met pindakaas als lunch.
Bij een controle van Daffie blijkt 1 van de 2 v-snaren eraf te liggen en kapot is dus dat wordt ook hersteld.
Vandaag het bezoek van de kopermijn, Chuquicamata, een gigantisch gezicht en wat een gat en er rijden super grote vrachtwagens rond om de stenen af te voeren. Al met al een aanrader om te zien.
Dinsdag 9 mei komt de baas van kal tire zelf de banden brengen, hij was nieuwsgierig naar het voertuig waar de banden onder gaan. Hij wil nog even op de foto en neemt uiteindelijk ook de kapotte banden mee. De volgende dag Daffie weer eens compleet maken. De nieuwe reserve banden erop, de diesel weer mengen met anti vries voor de komende dagen. We gaan hier in Chili nog het een en ander bekijken maar dat ligt weer op de antiplano, dus hoog. Daarna weer een andere pas, paso Sico, over die uiteindelijk 4550 meter hoog is, terug naar Argentinië.
Na een hele mooie rit waar Daffie het redelijk zwaar heeft, flinke klimmen en allemaal piste, rijden we het geiser gebied in. Wat een gezicht, op 4380 meter hoogte en dan echt kokend water zo uit de grond. We instaleren ons voor een koude nacht want het actiefste zijn de geisers ’s morgens tussen 7 en 9 uur en dat willen we natuurlijk zien en toch niet midden in de nacht rijden.
Het is KOUD geweest, minus 15 graden. Overal staat het ijs op de DAF maar gelukkig heeft het kacheltje het goed gedaan. Maar wat een genieten met de zonsopgang van het geweld van de geisers. Maar aan alles komt een eind en we vertrekken weer. En alweer een super mooie rit, weer allemaal piste maar door kleine dorpjes heen en wat een natuur, genieten is het.
We willen weer terug naar Argentinië maar dan over een andere pas
( paso Sico ), die we nu aandurven nu we weer reserve banden hebben de hele weg, ongeveer 500 kilometer is piste. Halverwege liggen 2 lagunes, onvoorstelbaar wat mooi, we vragen of we mogen blijven overnachten en dat mag, het enige nadeel is dat het weer erg hoog ligt, 4167 meter en dus weer erg koud. Er lopen vicuna’s rond, een soort hert maar dan familie van de lama, veel verschillende soorten vogels en ’s avonds kans op een soort wolf. Maar aan alles komt een eind en we vertrekken voor de pas, en weer, langzamerhand vervelend om te zeggen, maar het is weer volop genieten. Wat een uitzichten en kleuren. Verschillende zoutmeren en een paar vulkanen met sneeuwtoppen. Hier en daar ligt er zelfs sneeuw langs de weg. Brrrr…..Maar de zon schijnt volop en achter het glas is het heerlijk. ’s Avonds rijden we de camping van Salta weer op en instaleren ons weer op een lekker plekje.