wat een route

Vragen? Stel ze op jadekoe@hetnet.nl
Voor foto’s zie http://www.mijnalbum.nl/Album=ZAORXVAR

We toeren verder, we willen wat cultuur op doen en bezoeken de Ruines van Quilmes. Oude dorp van de Quilmes indianen.
Deze indianen zijn door de spanjaarden verjaagd richting Buenos Aires en hebben daar nu nog steeds een wijk die zo heet, daarnaast wordt er ook Quilmes bier gebrouwen.
Verder en in het dorpje Amaich del Valle vinden we wel de camping maar daar passen we niet op i.v.m. de hoogte en de andere vrije camping kunnen we niet op komen omdat we over een piepklein bruggetje zouden moeten rijden. Dus wordt het weer vrij staan net buiten het dorp.
Na een super nacht, heel veel sterren en een kleine maan besluiten we verder te gaan. Net over een pasje van ruim 3000 meter ( maar 1000 meter meer als waar we overnacht hebben ) ligt een park met menhiressen daar willen we natuurlijk meer van weten. Het park is leuk, je bent net Asterix en Obelisk. Dan nog even brood en op zoek naar een plekje. Het fijne is dat hier een meertje ligt en daar wordt natuurlijk gevist e.d. dus vinden we snel een plaats en instaleren ons in de zon die intussen weer is doorgebroken.
Toen we naar beneden reden zeiden we tegen elkaar het moet niet gaan regenen, de grond is keihard en van klei dus dat zou glibberen worden. Achter in de middag komen de wolken die de hele tijd achter de bergen hebben gehangen er ineens overheen en we staan in de dikke mist. En…………. Net als we naar bed willen gaan horen we het tikkelen op het dak en lichtflitsen buiten !!!! shit, wat doen we, gaat het hard regenen ? Daffie gestart en naar boven en zetten Daffie op een goed plekje en gaan dan eindelijk slapen.
Toch nog lekker geslapen, de regen is mee gevallen we hadden kunnen blijven staan, maar ja je weet nooit. Het dorp in en boodschappen, anders hebben we niets met de pinksterdagen. Weer een flinke klim voor Daffie en als we boven op de pas zijn zien we dat het mistig is, nu eens niet van wolken maar van stof. Het waait hard aan deze kant van de bergen. Maar de zon schijnt volop. We trotseren de stof en komen aan in Santa Maria waar we de camping opzoeken. Uit de stof en minder wind. De volgende dag verlaten we de echte toeristische route en nemen een ommetje en worden beloond met echte Inka ruines. Super, het staat op geen kaart aangegeven. We wandelen rond, bezoeken het museumpje wat erbij is en mogen zelfs op het “parkeer terrein” blijven overnachten. Maar uiteindelijk trappen we de Daf weer aan en volgen het laatste stukje ommetje.
Onderweg krijgen we nog een controle, op een provincie grens, maar dit was al bekend dat we deze zullen krijgen. Een controle op fruit en groente, die mogen die grenzen niet over maar daar hadden we al rekening mee gehouden. De ene mandarijn die we nog hadden heb ik ter plaatse opgegeten.
Daarna eerst natuurlijk weer boodschapjes, oa groente en fruit. We vinden een meertje die gevoed wordt met water uit de bergen, steenkoud waar ook een campinkje is. We zoeken een lekker stekje in de zon, want de temperaturen zijn zo dat zon wel kan zo rond de 25 tot 30 graden overdag maar ’s nachts is de temperatuur rond het vriespunt. Er staat nog een kampeerder, een Argentijn uit terra del Fuego ( vuurland ) die zelfs een beetje Duits spreekt. Hij is op zomer vakantie, bij hun in vuurland is het nu bar koud nu de winter is begonnen hier op het zuidelijk halfrond. De volgende dagen aan de wandel, we zoeken de bron van het water maar daar kunnen we niet komen. Het is te link, met het klimmen en klauteren haal ik mijn scheenbeen en wreef nog open maar we komen terug bij de Daf. Ook zoeken en bezoeken we de Inka ruines hier. De volgende dagen is het genieten, mooie ritten en natuurparken te bezoeken. Machtige dingen gezien.
We wisten wel dat de Argentijnen zwaar gelovig waren maar we hebben een plek bezocht waar van alles geofferd wordt, van nummerbord tot v-snaar van houten huisjes tot flessen water en dit allemaal bij de Difunta Correa. In San Juan weer de camping op en de stad onveilig maken. De toeristen info kreeg een sik van ons maar veel dingen op papier gekregen.
Na het bezoeken van e.e.a. weer verder richting een super nationaal park. Ondanks Boomer, onze hond, mochten we naar binnen. We moeten hem wel aan de lijn houden want er zitten ook nog puma’s. Johan heeft er waarschijnlijk eentje gezien, aan de voetafdrukken te zien, ik helaas niet. De volgende dag de volgende bezienswaardigheid, de hoogste berg van het continent Amerika, de Aconcagua 6960 meter hoog. Dik in de sneeuw maar een prachtig uitzicht.
Na een koude nacht weer verder richting Mendoza. We hebben weer een leuke route uitgezocht, volgens de toeristische folder die we hebben is deze te rijden maar het houd niet over. Wel is het weer genieten van de uitzichten. Maar boven op de pas zien we dat de andere kant de wolken laag hangen en langzamerhand duiken we deze in en de temperatuur die alweer een aangename 25 graden was keldert naar beneden en trekken we de trui weer aan. In de stad Mendoza opzoek naar een camping, helaas is diegene waar we de coördinaten van hebben gekregen al dicht. Dus zoeken we een andere. Dit lukt redelijk snel, het is geen luxe camping maar we staan en hebben zelfs stroom.
Na de nodige tijd in Mendoza op naar weer een natuurpark, de ene is nog mooier dan de andere. Maar deze slaat echt alles, super. Mooie uitzichten, vel soorten dieren zelfs condors. Machtig. Er is zelfs een kampeer mogelijkheid midden in het park waar we met plezier gebruik van maken.
Maar aan alles komt een eind en we vertrekken weer. We hebben van de park-rangers nog een tip voor een route gekregen en inderdaad het is super. Ontzettend veel soorten dieren gezien en de natuur waar we doorheen rijden is super.
We gaan verder met de mooie route, oeps, er mogen geen vrachtwagens verder. Nu zijn we niet zo bang aangelegd en gaan verder. Maar het wordt krap, we moeten een berg op en de eerste haarspeldbochten gaan nog maar dan moeten we gaan steken de eersten 1 keer maar dan wordt het 2 keer en het wordt nog gekker. We besluiten, tegen onze zin in op een mogelijkheid waar we kunnen draaien toch dat maar te doen en terug te gaan. We stoppen maar weer voor een koffie pauze op ons overnachtings plekje. Toevallig kijken we weer eens naar de banden en zien dat de ene scheur wel heel erg is geworden en de andere 2 ongeveer 2 keer zo groot zijn geworden. Shit !!!! wat nu weer. Tijdens de koffie overleg en we besluiten de 2 nieuwe banden erop te gaan zetten op de vooras. Maar dat betekend dus wel 2 banden in elkaar zetten, de velgen plaatsen dus. De rest van de dag zijn we dus lekker bezig. Maar we hebben een heerlijke temperatuur en de zon schijnt volop dus…. ’s Avonds duiken we moe en voldaan ons bedje in.
Vandaag hebben we hier de kortste dag van het jaar, ja zielig hè jullie hebben lekker de langste dag. Er is een klein stuwmeertje en inderdaad zien we enkele campings. De ene heeft een te lage ingangs poort en de andere mogen geen honden op, nu hebben we daar al vaker last van gehad maar meestal met een gulle glimlach en een a.u.b lukt het wel maar hier dus echt niet. Dus verder opzoek. Iets de bergen in is er nog een en daar kunnen we terecht. Het is passen en meten, overal hangen er electriciteits draden op ongeveer 3 meter en dat is dus te laag voor ons. Maar met hulp van een lange steel waarmee de eigenaar de draden mee ophoog houd komen we op een lekker plekje. Nu nog even mijn speciale glimlach voor een tv……… en inderdaad hij installeert deze speciaal voor ons in de al opgeruimde kantine en kunnen we de voetbal uitzending Nederland - Argentinië kijken. Al deze moeite voor een 0-0. De volgende dag weer een echte camping dag, was bijwerken Daffie schoonmaken enz. Maar de dag daarna trappen we de DAF weer aan en na het water innemen gaan we richting een stuwmeer. De omgeving is weer super en we vinden weer een heerlijk plekje. Naast een natuurpark en het plaatsje, wat we morgen gaan bezoeken. Maar aan al het mooie komt een eind, jaja we hebben bewolking !! we gaan dus maar rijden en nemen voor de afwisseling nog maar eens een pas. Daffie knorreld vrolijk verder en brengt ons zo aan de andere kant waar de zo weer heerlik schijnt. We zoeken een mooi plekje uit en instaleren ons weer om nog een tijdje te genieten van de zon terwijl we de informatie van het toetristenburo voor deze omgeving kunnen doorlezen.